পৃষ্ঠা:শস্য তেজৰ অন্য ঋতু.pdf/৩৪

আই

সেউজীয়া গছৰ দৰে মোৰফালে হালি আছে মোৰ চেনেহৰ আই সুখ-দুখ
আৰু শূন্যতাৰ দিনতো আইৰ মুখত মাঘৰ মাটিৰ মৗ সনা গান, আয়ে নাজানে
জীৱনৰ কুঁহিপাঠ— যোগ-বিয়োগৰ সৰল বৰ্ণমালা
মোৰ আয়ে নুবুজে নগৰ-মহানগৰ, কাৰখানা-পাঠশালাৰ কৌণিক ভংগিমা
আয়ে মাথো জানে তেওঁৰ চকুৰ মণিত মই এটি চিকুণ ৰ’দালিৰ পুৱাঁ,
ধপ্-ধপাই চৰাই উৰি গুচি গলে আয়ে ভাৱে অৰণ্য তাৰ ঘৰ তাৰো আছে
নিজা পৰিচিতি
যিদৰে মানুহৰ থাকে ঘৰ এখন শান্তনাৰ নদী,
দুখৰ-চাবি-কাঠি বন্ধ কৰি এদিন মই ধুনীয়া দিন এটা আনি আইৰ কোচত
দিম’ আয়ে ভাৱে মই খালে সিও খাব
এগাল ভাতেৰে পূৰ হ’ব আমাৰ দুখৰ গল্প গোৱা ৰুগ্ন দিন-ৰিক্ত প্ৰহৰ।

এইবোৰ মোৰ চেনেহৰ আইৰ কথা
সুখতো মোৰ আই— দুখতো মোৰ আই
যোগ নেওতা নজনা সুজলা মাটিৰে গঢ়া মোৰ আই
ধোঁৱা বৰণীয়া মোৰ আই।

আজিকালি ক্ষণে প্ৰতি আইৰ হাত দুখনি কঁপি উঠে
জুনুকাৰ দৰে বাজি উঠে আইৰ যাতনাৰ বুকু
আইক আজি-কালি প্ৰশ্ন কৰো ক’ত শিকিছিল দুখৰ স্বৰলিপি
কুৰুকি-কুৰুকি বুকুত সোমাই কিহে খাই খুলি-খুলি
কি প্ৰত্যয়ত আমাৰ এই জীৱন, কি নিচাত এই মায়াৰ বাগিছা—

আয়ে নাজানে উত্তৰ;
আয়ে মাথো জানে— যি গানে কঢ়িয়াই আনে পোহৰ
সেই বাবেই মোৰ আই— মাতৃ’ সুখতো-দুখতো জীৱনৰ অভিযাত্ৰী।

ৰচনাকাল : ২০০৪

২৬/শস্য তেজৰ অন্য ঋতু