পৃষ্ঠা:শব্দৰ এলজোলামবোৰ.pdf/৬২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

 You're the fear, I don't care
 Cause I've never been so high
 Follow me to the dark
 Let me take you past our satellites
 You can see the world you broutht to life, to life
 So love me like you do, lo-lo-love me like you do
 love me like you do, lo-lo-love me like you do.

 ইকবাল আহিল। অলপ অন্যমনস্ক যেন লাগিছে তাক। কিন্তু আগৰ দৰে জধলা হৈ নহয়, বৰ টিপটপত আহিছে সি। তাক দেখিয়েই মোৰ হাঁহি উঠি গ’ল। কথাটো কি? ‘কি হ’ল হে, আজি দেখোন শেনৰ এজাত। ইমান সাজি-কাজি কলৈ যায়?’—ধেমালি কৰিলোঁ তাৰ লগত।

 ‘ধুনীয়া মানুহৰ সংগত থাকি শিকিছোঁ অলপ নিজকে সজাই ৰাখিবলৈ। নহ’লে আমাক মানুহে পাত্তাই নিদিয়ে।’—ইকবালে কৈ উঠিল।

 ‘হয় নেকি? কোনে পাত্তা নিদিয়ে আপোনাক? মোক কওকচোন। কাৰ ইমান সাহস?'—মই কৈ উঠিলোঁ।

 ‘সেই সাহসী গৰাকী আপুনিয়েই ম্যাডাম।’— গহীন মাতেৰে সি কৈ উঠিল। মই খিলখিলাই হাঁহি দিলো। কাৰণ নোহোৱা হাঁহি। চঞ্চলা জুৰিটিৰ দৰে খিলখিলনি।

 ‘আপুনি স্বীকাৰ কৰিবনে মাডাম, আপোনাক উলিয়াই নি মই কিমান ভাল কাম কৰিলোঁ। একে দিনাই কিমান বয়স কমি গৈছে আপুনি অনুভৱ কৰিছেনে?’— ইকবালে সুধিলে।

 ‘মই পূৰামাত্ৰাই স্বীকাৰ কৰোঁ ইকবাল। আপুনিয়েই মোক মোৰ জীৱনৰ কেঁকুৰিটো দেখুৱাই দিয়াত সহায় কৰিলে। আপোনাৰ দৰে বন্ধু পোৱাটো সৌভাগ্যৰ কথা।’—মই ক’লো।

 ‘বন্ধুতকৈ ওপৰত স্থান দি পেলাইছোঁ আপোনাক।’— অত্যন্ত আৱেগেৰে ইকবালে কৈ উঠিল।

 বুজি নাপালোঁ নে নুশুনিলো ভালকৈ? আকৌ এবাৰ সুধিলোঁ—‘কি ক’লে আপুনি?’

 ‘আপোনাৰ চকুলোক চকুলোৰে সঁহাৰি জনোৱা, আপোনাৰ আনন্দত উখল-মাখল হোৱা হৃদয়ৰ সম্পৰ্কটিৰ এটা নাম দিয়া উচিত বুলি আপুনি নাভাবেনে?’— ইকবাল যেন আৱেগিক হৈ পৰিছে।

 ইমান তত্বগধুৰ কথা কৈছে আপুনি। বুজা নাই মই। বাৰু ব’লক যাওঁ। দেৰি হ’ব।’— মই ক’লোঁ।

 বিকাশ ছাৰৰ ওচৰ পালোগৈ। ৰেৱাজ আৰম্ভ কৰিলোঁ।

 ‘তুমি এৰি যোৱা চকুলোৰ বাটটিৰেই
 মোৰ অহা-যোৱা........
 তোমাৰ নিৰুপায়তা, মোৰ অস্থিৰতা
 মোৰ অভিমান তোমাৰ বিচ্ছেদ গান
 সেই গানেৰেই ঝংকাৰিত
 মোৰ হৃদয়ৰ উদাসী পুৱা
 তুমি এৰি যোৱা চকুলোৰ বাটটিৰেই
 মোৰ অহা-যোৱা.....’

 ‘না..না... নাই হোৱা৷ নাই হোৱা’– ছাৰে চিঞৰি উঠিল—‘তুমি অন্যমনস্ক হৈ আছা ছায়া’।

 ‘ছাৰ ইমান ট্ৰেজিক শব্দবিলাক। ময়ে লিখিছিলোঁ নে এইটো গান?’— মোৰ হাঁহি উঠি গ’ল।

 পৰিবেশটো পাতল হৈ পৰিল। ছাৰ আৰু ইকবালেও হাঁহি দিলে। বৌৱেও আহি হাঁহিত যোগ দিলে। ক’লে—‘ভালকৈ মন লগোৱা ছায়া। এইটো এটা ভাল গজল হ’ব।’

 সেইটোৱেইটো কথা, মন লগাব পৰা নাই। মনৰ বিপৰীতে কাম কৰিলে সেই কামৰ পৰা এশ শতাংশ ফল আশা কৰিব নোৱাৰি। সামৰি থ’লোঁ। ছাৰৰ পৰা বিদায় ল’লোঁ।