পৃষ্ঠা:শব্দৰ এলজোলামবোৰ.pdf/১০৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

(৫৪)

নৈঋত তোমালৈ বুলি..

 লুণীয়া চকুৰে ডায়েৰীৰ পৃষ্ঠাবোৰ চাই গৈছোঁ। লগতে মেলি লৈছোঁ তোমালৈ বুলি লিখি ৰখা মোৰ চিঠিসমূহ। ঠিকনা হেৰুৱাই পেলোৱা অসংখ্য চিঠিৰে মোৰ ট্ৰাংক ভৰ্তি হৈ আছে। ৰোমন্থনৰ পৃথিৱীত ৰৈ গৈছে মাথো ছাঁই। কিছু ছই তোমাৰ অভিমানৰ, কিছু মোৰ অভিমানৰ।

 পাহৰোঁ পাহৰোঁ বুলিও কিছুমান কথাই আমনি কৰি থাকিছিল তোমাক। এই যে মোৰ ওচৰৰ পৰা আঁতৰি যোৱাৰ পাছতে দিনৰ দিনবোৰ, ৰাতিৰ ৰাতিবোৰ মধুসুৰীয়া কথাবোৰে বিষাক্ত সাপ এটাৰ দৰে তোমাক মেৰিয়াই ৰাখিছিল। তোমাৰ ফোনৰ কল-লগ’ ভৰ্তি হৈ গৈছিল মোৰ মিছকলেৰে। মোৰ মাতটো শুনিলেই দুৰ্বল হৈ পৰাৰ আশংকাত তুমি মোৰ ফোন ধৰিবলৈকো অপাৰগ হৈ পৰিলা। কেতিয়াবা কঠোৰ হৈ পৰা তুমি। এই যেন মোক দবিয়াই থৈ আহিবা, “চোৱা ছায়া, তোমাৰ একোৰেই অভাৱ হোৱা নাই কাৰণেহে প্ৰেমৰ নামত দুখ কৰিবলৈ সুযোগ পাইছ। খোৱা-পিন্ধাৰ বিলাসিতাত অভ্যস্ত কাৰণেহে তুমি প্ৰেমৰ নামত বিষাদ-বিলাপ কৰিবলৈ সময় পাইছা। কেতিয়াবা কোনোবা পুত্ৰহাৰ মাতৃৰ চকুলৈ চাবা। কেতিয়াবা কোনোবা মাতৃহাৰ পুত্ৰৰ চকুলৈ চাবা। কেতিয়াবা কোনোবা পংগু মানুহৰ কাষত থিয় হ’বা। দিন-হাজিৰা কৰা দুখীয়া মানুহজনৰ এমুঠি চাউলৰ হিচাপ কৰি চাবা কেতিয়াবা। ডাষ্টবিনত পৰি ৰোৱা অনাথ শিশুটিলৈ চোৱা, কেতিয়াবা অনুভৱ কৰা ধৰ্ষিতা নাৰীৰ কাঠগড়াৰ বিচাৰসমূহ। এবাৰ চাবলৈ শিকা পৃথিৱীখনৰ অসংখ্য অ-নিমজ ঘটনা-প্ৰবাহ। তেতিয়াহে বুজি পাবা প্ৰেম যে মাথোঁ এক বিলাসিতা।”

 প্ৰেম বিলাসিতা। কিন্তু সেই বিলাসিতা অভিন্ন সংগী হৈ পৰিল তোমাৰ নিসংগ সময়বোৰৰ। আঁতৰি অহাৰ দুখত তুমি কোঙা হৈ পৰিলা। লুকাই চুৰকৈ হ’লেও এবাৰলৈ দেখা হ’লে, বুলি মনটোক বুজাব নোৱাৰি গধূলি গধূলি কফি হাউচৰ এচুকত স্থান ল’লা। এইখিনিতে, যিখিনিত আমি প্ৰায়েই একেলগে বহিছিলো।

 কোনোবাটো নিশা ল’ৰাটো বিছনাত শুৱাই থৈ বেলকনিলৈ ওলাই আহা। চিগাৰেট এটা প্ৰয়োজনবোধ কৰা তেতিয়া, অথচ চিগাৰেট এটা মুখলৈ নিব নোৱাৰা। নোৱাৰা খাবলৈ। এবাৰ চিগাৰেট খাওঁতে মই যে প্ৰতিবাদ কৰিছিলোঁ, তোমাৰ হাতৰ পৰা জ্বলন্ত চিগাৰেটটো কাঢ়ি নি মোৰ নিজৰ হাতত লগাই দিছিলোঁ আৰু কৈছিলোঁ, “তুমি যিমানবাৰ চিগাৰেট জ্বলাবা নৈঋত সিমানবাৰ জ্বলিম মই।” মোৰ হাতৰ পৰা দাগটো গৈ যেন তোমাৰ বুকুখনতহে থিতাপি লৈছিল।

 সিদিনা আছিল মোৰ জন্মদিন। ক’ৰবাত ময়ো সাৰে আছিলোঁ, ক’ৰবাত তুমিও হয়তো। আৰু তাৰ পাচতেই