এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৫৬
শনি চৰিত
যিমতে সাধুৰ তৰী আটক হইল।
দৈবজ্ঞ যিমতে তাৰ উপায় বিহিল॥
যিমতে সাধুৰ সঙ্গে গৈলা চিন্তা সতী।
যিমতে হৰিলা তাক সাধু মন্দমতি॥
যিমতে কুৰূপ পাইলা সূৰ্য্য আৰাধিয়া।
কহিলা সমস্ত কথা চিন্তা বৰ্ণাইয়া ৷৷
চিন্তাৰ দুৰ্গতি শুনি ৰাজা ছখ পাইলা।
এত দুখ পাইলা বুলি কান্দিবে লাগিলা ৷৷
তাত পাছে চিন্তা দেবী স্মৰিয়া সূৰ্যকে।
লভিলন্ত তেতিক্ষণে আপোন ৰূপক ৷৷
আত অনন্তৰে যেবে বাহু নৰপতি।
চতুৰ্দ্দোল আনিবাক দিলা শীঘ্ৰগতি॥
বুলিঙ্গন্ত চিন্তাদেবী শুনা মহাৰাজ।
চতুৰ্দ্দোল আনিবাক নাহি কিছু কাজ॥
নিয়োক মোহোক সঙ্গে শীঘ্ৰ কৰি তৈত।
মোৰ প্ৰাণপতি বাস কৰি আছে যৈত।৷
এহি বুলি চিন্তা সতী বাহু ৰাজা সঙ্গে
শ্ৰীবৎস ৰাজাৰ পাশে চলিলন্ত ৰঙ্গে॥
ব্যাকুলিত চিত্তে আছে শ্ৰীবৎস ৰাজন।
প্ৰদক্ষিণ কৰি চিন্তা তাহাৰ চৰণ ৷৷
প্ৰণাম কৰিয়া ৰৈলা আনন্দিত ভাৱ।
দুইকো দেখি ভৈলা দুয়ো বিহ্বল স্বভাৱ॥
