এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৫৫
শনি চৰিত
গৌৰী আৰাধনা তাইৰ সাৰ্থক হইল ।
সেহি হেতু তোমানে স্বামীক লভিল ॥
এহি বুলি কৰে স্তুতি ভূমিত পৰিয়া ।
শ্রীবৎস কহিলা পাছে বিনয় কৰিয়া ॥
গুৰু জন হৈয়া ৰাজা হেন ব্যৱহাৰ ।
কদাপি নহয় যুক্তি শাস্ত্ৰৰ বিচাৰ ৷।
এবে এক কথা শুনিয়োক মহাৰাজ ।
ঘটাই আছে এই দুষ্ট পৰম দুষ্কাৰ্য্য ॥
প্রাণ সম চিন্তা সতী বঞ্চিয়া দুখত ।
আছন্ত বন্ধনে এই দুষ্টৰ নৌকাত ৷৷
মুক্ত কৰা ভাৰ্য্যা মোৰ সেই চিন্তা সতী ৷
হেন শুনি বাহু ৰাজা চলে শীঘ্রগতি ॥
পাত্র মিত্র সঙ্গে গৈয়া দেখিলা নৌকাত ।
চিন্তাকুলা চিন্তাদেবী আছন্তত তথাত ॥
বুলিলন্ত বাহুৰাজা মধুৰ বচন ৷
দুখ এৰি আই তুমি স্থিৰ কৰা মন ॥
তোমাৰ বিৰহে দুখী শ্রীবৎস ৰাজন ।
দুখ অন্তে তাৰ সঙ্গে কৰিও মিলন ৷৷
জৰাযুত দেখি পাছে শৰীৰ চিন্তাৰ ।
পুছন্ত কাৰণ তাৰ বাহু নৃপৰৰ ৷৷
শুনি চিন্তা কৰিলস্ত সমস্ত বর্ণন ।
কাঠুৰিয়া গ্রামে যেন ঘটে অঘটন।৷
