এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৫১
শনি চৰিত
কটাইঙ্গা কতেক দিন দ্বাদশ বছৰ অস্তে
শনি ভোগ ভৈলা অৱসান॥
অশেষ যাতনা ভুঞ্জি বঞ্চিলেক নৰপতি
শেষে শুভকাল আমি ভৈলা।
একদিনা নৰবায় মনে কিছু গুণি গাষ্ঠি
ভদ্ৰাক মধুৰ ভায়ে কৈলা।
শুনিয়োক প্ৰিয়তমে মোহোৰ বচন এক
তযু পিতৃ আদেশ লইয়া।
কৰ্ম্ম এক দিয়া মোক দান সাধিবাক লাগি
ক্ষীৰোদ নদীৰ তীৰে গৈয়া।
ৰাজাৰ বচন শুনি মাৱক কহিয়া ভদ্ৰা
পিতৃ আজ্ঞা পাইলা তেতিক্ষণে।
শ্ৰীবৎস নৃপতি পাছে ক্ষীৰোদ নদীৰ কূলে
বসিলন্ত হৰযিত মনে॥
শত শত মহাজন ক্ষীৰোদ নদীৰ জলে
নৌকা লৈয়া চলি যায় ৰঙ্গে।
তাল্লাস কৰিয়া নৌকা আনন্দে তাল্লাসী লৈয়া
এৰন্ত শ্ৰীবৎস ৰঙ্গমনে॥
এহিমতে কতো দিন বহি গৈল নৃপতিৰ
তাত পাছে শুনা যেন ভৈলা।
ৰাজাৰ সুবৰ্ণ পাট হৰিলন্ত যিটো সাধু
তাৰ নৌকা নদীত দেখিলা
