এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৪৬
শনি চৰিত
“যাহাৰ কাৰণে তপ কৰিলা বিস্তৰ।
আৰাধ্য আছন্ত মূলে কদম্ব বৃক্ষৰ॥
তেন শুনি ভদ্ৰাৱতী আনন্দিত মন।
কদম্ব বৃক্ষৰ মূলে কৰিগা গমন॥
বসিয়া আছিল৷ তৈতে শ্ৰীবৎস ৰাজন।
বিধি মতে ভদ্ৰা গৈয়া কৰি প্ৰদক্ষিণ॥
দিলেক চন্দন মালা চৰণে ৰাজাৰ।
দণ্ডৱতে বহিলেক সন্মুখে তাহাৰ॥
হেন দেখি যত ৰাজ্য সভাত আছিলা।
ছি ছি বুলি নৃপতিক নিন্দিবে লাগিলা॥
কিন্তু আন সাধুজনে বুলিল্ন্ত বাক।
বিধিৰ নিৰ্ব্বন্ধ কোনে পাৰে খণ্ডাইবাক॥
কায়াৰ লগত যেন ছাঁয়া কৰে গতি।
কৰ্ম্মবন্ধ খণ্ডাইবাক নাহিকে শকতি॥
নানাজনে নানাত বুলিয়া বচন।
নিজ নিজ ৰাজ্যে চলি গৈলা ৰাজাগণ॥
হেন অঘটন দেখি বাহু নৰপতি।
অন্তঃপুৰে শীঘ্ৰবেগে কৰিলেক গতি॥
কান্দিয়া বুলিবে লৈলা ৰাণীৰ আগত।
লেখিল এৰা বিধি ভদ্ৰাৰ ভাগত॥
ক্ষ লক্ষ ৰাজাসব অবহেলা কৰি।
নীচ পুৰুষক ভজে মোহোৰ জীয়াৰী॥
