এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৪৩
শনি চৰিত
ৰাণী জ্ঞান কৰি সিটো আপোন কন্যাক।
বুলিলন্ত বাহু ৰাজা পৰিহাস বাক॥
এনুৱা কদৰ্য্য ভাষ পাইয়া জনকৰ।
কান্দি নিবেদিলা ভদ্ৰা মাতৃৰ গোচৰ॥
শুনি ৰাণী আসি ক্ৰোধে বোলে নৃপতিক।
এনুৱা আচাৰ ৰাজা জীৱনত ধিক॥
ৰাজভোগে মত্ত হৈয়া ধৰ্ম্ম নষ্ট কৈলা।
নিজ কৰ্ম্মদোষে ৰাজা ৰসাতলে গৈলা॥
কৰিয়া বিষয়মদে কুকাৰ্য্য কৰিয়া।
পৰকাল বন্ধুধৰ্ম্ম তাহাঙ্ক এৰিয়া॥
ৰাখিলা কুখ্যাতি ইহকালে পৃথিবীত।
পৰিলা নৰকে অন্তে পাপে কৰি চিত্ত॥
পিতৃ হইয়া কন্যাক কৰিলা পৰিহাস।
চিৰকাল হৈবে ৰাজা নৰকত বাস॥
সুপাত্ৰত দান কৰি আপোন তনয়৷।
চিৰকাল লভে মুখ বৈকুণ্ঠত গৈয়া॥
ইহেন ধৰম পথ ছাড়ি কিকাৰণ।
বিপৰীত আচৰণ কৰিলা ৰাজন॥
ৰাণীৰ ভৰ্ৎসনা বাক্য শুনি বাহুৰাজ।
বুলিবে লাগিলা ৰাজা মনে পাইয়া লাজ॥
মোত দোষ নাহি ৰাণী ইটো কাৰণত।
কটূক্তি বুলিয়া কষ্ট দিলা অবাবত॥
