এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৩৭
শনি চৰিত
সঙ্কটে ছাড়িলা ৰাজা পৰিত্ৰাহি ডাক।
তাল ও বেটাল বন্ধু ৰাখিও আমাক॥
কৈক গৈলা চিন্তা সতী পৰাণ আমাৰ।
মৰণ কালত দেখা দিয়া একবাৰ॥
তাল ও বেতাল দেখি বিপদ ৰাজাৰ।
কৰিলা ৰাজাক ৰক্ষা দুই গুণাধাৰ॥
চক্ষুক কৰিলা ৰক্ষা তাল মহামতি।
ভেলাৰূপে বেতাল ৰাখিলা নৰপতি॥
লঘু হৈয়া নৰপতি ভাসিলা ভেলাত।
শুনা ধৰ্ম্মৰাজ যেন ঘটে সিবেলাত॥
চিন্তাৰাণী আছিলন্ত সাধুৰ নৌকাত।
শুনিয়া প্ৰভুৰ ডাক উঠি অকস্মাত॥
স্বামীৰ চৰণ চিন্তা কৰিয়া মনত।
পেলাইলা বালিচ এক নদীৰ জলত॥
আশ্ৰয় কৰিয়া সেহি বালিচ ওপৰ।
ভেলাত ভাসিয়া গৈলা সিটো নৃপবৰ॥
শুনিয়োক যেন কথা অতি অনন্তৰ।
ঘটন দৈৱৰ যেন শুনা নৰবৰ॥
আসিয়া লাগিলা ভেলা সৌতিপুৰ ধামে।
মালিনী আছিল৷ তৈতে ৰম্ভাৱতী নামে।
তাহাৰ উদ্যানে ভেলা লাগিয়া ৰহিলা।
শুষ্ক পুষ্পমানে তৈত বিকশিত ভৈলা॥
