এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৩৬
শনি চৰিত
বিপদ সাগৰে পৰি ভৈলোঁ নিৰাশ্ৰয়।
কৰিও কিঞ্চিত দয়া সাধু মহাশয়॥
মোহোৰ হাতত আছে বহু স্বৰ্ণপাট।
দয়া কৰি লৈও সাধু তোমাৰ নৌকাত॥
তযু সঙ্গে আমি চলি যাইবো এতিক্ষণ।
স্বৰ্ণপাট বেচি যদি পাওঁ কিছু ধন॥
দুৰ্ঘোৰ বিপদে তেবে পাওঁ পৰিত্ৰাণ।
তোমাৰ নিকটে মাগো দয়া এহিমান॥
বুলিলন্ত সাধু পাছে শুনা মহা মতি।
ভয় নাই মোহোৰ লগত কৰা গতি॥
অনন্তৰে তেতিক্ষণে আদেশি কিঙ্কৰ।
স্বৰ্ণপাত তোলে সাধু নৌকাৰ ওপৰ॥
সাধুৰ আশ্বাস পাইয়া শ্ৰীবৎস নৃপতি।
তাহাৰ নৌকাত উঠে হৈয়া হৃষ্টমতি॥
কতদূৰ গৈয়া ভাবে সাধু দুৰাচাৰ।
ভাগ্যবশে ধনপ্ৰাপ্তি ঘটিল আমাৰ॥
বিশেষ দুৰ্জ্জন ইটো কণ্টক পথৰ।
আঙ্ক মাৰি স্বৰ্ণপাৰ্ট কৰোহোঁ নিজৰ॥
ইমতে কৰিয়া চিন্তা সাধু দুৰাচাৰ।
বান্ধিলেক হাত পাৱ শ্ৰীবৎস ৰাজাৰ॥
নৌকাহন্তে নৃপতিক জলে পেলাইল।
শনি দোষে নৃপতিৰ হেন দশা ভৈল॥
