এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৩৫
শনি চৰিত
শ্ৰীকৃষ্ণ বদতি যুধিষ্ঠিৰ ধৰ্ম্মৰায়।
সুৰভিৰ দুই ধাৰা দুগ্ধ ৰাজা খায়॥
সুৰভিৰ দুগ্ধ পৰি ভিজে বসুমতী।
যতনে বিচিত্ৰ বোক৷ কৰে নৰপতি॥
দুইহাতে বোকাৰ দুই পাটক ধৰিয়া।
তাল ও বেতাল সিদ্ধ হৃদয়ে ভাবিয়া॥
দুই পাট যোগে গাঠে এক স্বৰ্ণপাট।
সহস্ৰ সহস্ৰ পাট গাঠে এহিমত॥
শুনা ৰাজা যুধিষ্ঠিৰ পুনঃ দৈব বলে।
যিমতে শ্ৰীবৎস পৰে শনিৰ কবলে॥
কৰিলকে যিটো সাধু চিন্তাক হৰণ।
নৌকাৰ ওপৰে যায় হৰষিত মন॥
নদীতীৰে থাকি ৰাজা তাহাক দেখিয়া।
উচ্চৈ স্বৰে ৰাজা তাঙ্ক বুলিলা ডাকিয়া॥
আনা নৌকা চপাইয়া সাধু মহাশয়।
প্ৰয়োজন এক সাধু তোমাত আছয়॥
শুনিয়া ৰাজাৰ বাক্য সেই মহাজন।
নৌকা লৈয়া নদীতীৰে কৰিলা গমন॥
বিনয়ে নৃপতি বোলে শুন৷ মহামতি।
দৈৱদোষে মোহোৰ এনুৱা ভৈল গতি॥
উচ্চ বংশে জন্ম লভি ভাগ্যৰ বলত।
হেৰাইলোঁ সমস্ত নিজ কৰ্ম্মৰ ফলত॥
