শঙ্কৰদেৱ । স্বপনতো আদি ধৰে মৃতকে সাবাট । বিষক ভোজন কৰে। র্দেভত উঠি ॥ ওডফুল মালা পিন্ধি হুয়া দিগধৰ । তৈল ঘসি। দক্ষিণক ঘাষ একেশ্বৰ । ॥ আনো নানাবিধ বিমঙ্গল দেখে ক্ষতি । ভদতে নাপাইলে নিদ্ৰা কংসে সিটো ৰীতি ॥” ““কৰিল৷ একশ । ৰাম সমে সমজ্যাত। দেখে দশ প্ৰকাৰে কৃষ্ণক সিবেলাত । মালে বোলে কিনো ৩টে। তসু বন্ধুপম । অত্য জনে বোলে । এন্তে নৰত উত্তম ॥ মূৰ্ত্তিমস্ত কাম নংত্ৰীসকলে বখানে। আমাবে সে বন্ধু বুলি গোপগণে মানে । ৰাজাগণে দেখে এওে শাস্ত আমদ তৃত । বস্তুদেৱ দৈৱকী বোলন্ত মোৰ সু । কংসে বোলৈ । এপ্তি মোৰ মৃত্যু বনমালী। অজ্ঞানী সকলে বোলে ছোট সে ঢৱালী ॥ ৰোগাগণে বোলে। এহেন্তেসে ব্ৰহ্মতত্ত্ব । । ষ্ণিবংশে
iানে এত্তে কুণব দত " ‘মাৰিলন্ত ৰাম পর্কে দেবে নহামল । কোপে কম্পমান জাতিশয়। কংস কাল । এস্কিবে লাগিলা মহাক্রোধে অন্ধ হুহ। করেন। অসজন বসুদের ত দু" ॥ ..নগৰৰ বাজ কৰি °ে দাযে , । অামাৰ । । সমাজত থাকিবাক নলাগে হহাৰ ৯ গুৱালৰ ধনক আগ্ৰহি । লৈয়ো জুম্মত নক্ষক লোভ লগাই বান্ধি থৈয়া । • পিতৃ উগ্ৰসেনক এখনে মাৰ নিধা । নাৰথিবি আউৰ আৰ ঘত । এগৰায়। "... লঘিমা গুণক আগুইয়) কৃষ্ণদেৱে। ধ্বংসৰ উদৃত চাঙ্গে উঠিল & ডেরে । . দেশি কংসে আসনৰ উঠি তাৱক্ষণে । ধৰিলেক খাণ্ডা ব্যক যুজিবাক মনে। বাৰুক ফুৰারে লুঙ্কি ফিঙ্কারে গা ওাক। যেন শেন। গোটে আকাশত ফুৰে পাক অচিন্ত্য মহিমা হৰি লীলায়ে হাসিয়া। আলাগতে কংসক থৰিল চাম্প দিয়া৷ ॥• গুচিল প্ৰভাৱ সব হত ।
