পৃষ্ঠা:শঙ্কৰদেৱ.pdf/৭১

চতুৰ্থ আধ্যা ৬ ৯ ঠিত পুৰ দ্বাৰ তুতি খাট। লাগাট আছে সুবৰ্ণৰ বৃহত কপাট ॥ মমব তোৰণ চিৰলে অলক্ষ্মত। চতুৰ্ভিতি গডপাষ্ট দেখি ভয়ভীত ॥ বঙ্গ বিধ উষ্ঠান শোভিত কাছে কাছে। শাৰী শাৰী গুসব প্রকাশত্তে ‘গাছ । হীৰা মৰকত ৰত্নে ৰঞ্জৈ ঠংরে ঠাৱে { শোভা কৰে প. শহত ম মূৰৰ ৰাৱে ॥" “তাই বড় ভৰি চৰণক শাগে অম্ভি" পৰক তুলি চিবুকত ধৰি হাতে । কৰিল চপ {নfম ৰে »ৈ * । •খে ॥* এতিমতে ৰামরষ্ণ ভ্ৰমন্তে পথত। ধনু’াগশালা । প'ষ্টপা । পৃয়ি লো কত দে িলা ক°শৰ দিব্য ধন্ত কৃষ্ণে পাছে যেন লগঞৰ চাপ প্ৰকাশন্তে আছে ...... অপ্ৰয়াসে ধন্তু ক কৰিল। । উ থ ণ্ড । যেন মত্ত মাতঙ্গে + ‘ল ' ইক্ষপ & ! *াবল শবধ - * বিদিশ মাকাশ। বজd পতনে ন জবে মহা ত্ৰাণ ॥...... অধিয়া ৰখীয। সটে। কটক কিটাইল৷ অস্ব স্ব ধৰি ক্রোধে । মাধৱক ধাইল ॥ বেঢ়িলেক চতুৰ্ভিতি ধৰ মাৰ বুলি । খঙ্গে । ভগা ধনু এাম কৃষ্ণে লৈলা তুলি ৷৷ .প্রভাৱ প্ৰগলভ কপ দেখি নিকপমা । সবে বোলে ইটো দুই দেৱতে) উ যম ।। অনন্তৰে শাগ্য পাইলা অস্তশিৰ গই । ‘মবলি৷ ৰামকৃষ্ণ গোপগণ লই ॥ নগৰৰ বাজত ৰহিলা বাসা কৰি। পাছে ৰামকৃষ্ণ দুই পখালিল। •বি । গোপগণ সঙ্গে লৈয়া ভুঞ্জি দধি ভাত । ব’ঞ্চল। ৰজনী সুৰে শুতিয়া শয্যাত ॥ , ধনুৰ্ভঙ্গ এণীয়া সেনাৰ শুনি বধ । নাসে নিদ্র। কস ভৈল ভয়তে তবধ ॥ মিলে নানা বিমঙ্গল চিত্ত নুহি থিৰ । tয়াতো নেদেখে সিটে। আপোনাৰ শিৰ। ॥ ধূলি কদমতো নিজ খোজকো নাকলে । আকাশত দেখে কতো জই শণা জলে ।