পৃষ্ঠা:শঙ্কৰদেৱ.pdf/৪১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৩৯
দ্বিতীয় আধ্যা

ফালে পাল পাইছিল, দুৰ্ভাগ্যবশতঃ সেই ফালেই হাতী ভাগি গল এই দোষত শঙ্কৰদেৱকে প্ৰমুখ্য কৰি ভূঞাসকলক ধৰি নিবলৈ ৰজাৰ আদেশ হল। শকৰদেৱকে আদি কৰি ভূঞাসকল পলাই সাৰিল, কিন্তু শঙ্কৰদেৱৰ জোৱায়েক হৰি আৰু মাধৱদেৱ ধৰা পৰিল। ৰজাই মাধৱদেৱক লৰা তিৰুতা নথকা উদাদীন দেখি এবছৰ বন্দী কৰি থৈ এৰি দিলে, আৰু হৰি জোৱাঁইক কটালে[১] অসম ৰজাৰ এই দৌৰাত্ম্যত ঘৃণা প্ৰকাশ কৰি শঙ্কৰদেৱে উজনি-আসাম পৰিত্যাগ কৰি জ্ঞাতি কুটুম্ব সকলেৰে সৈতে ভটীয়াই গুচি গেল। তেওঁ ভটীযাই গৈ ক্ষেত্ৰি মৌজাৰ কাপালা নামে ঠাঠত সত্ৰ পাতি ছমাহ আছিল , কিন্তু সেই ঠাইত লগৰীয়া অনেক ভকতৰ জৰ নৰীয়া হৈ মৃত্যু হোৱাত চূণ-পোৰাত সত্ৰ পাতি ৰল গৈ। শঙ্কৰদেৱে চূণপোৰাত ছমাহ থাকি তাত আচল পাই তাৰপৰা কুমাৰকুঁচিত সত্ৰ পাতি তাত এবছৰ থাকি তাতে অসুবিধা পাই তাৰপৰা পাটবাউসীলৈ গৈ তাত সত্ৰ পাতি আছিল।

 ইয়াৰ পিচত শঙ্কৰদেৱে দ্বিতীয় বাৰ তীৰ্থ ভ্ৰমণ কৰিবলৈ গৈ ছিল; লগত মাধৱদেৱকে আদি কৰি ১০o৷১৫০ ভকত গৈছিল। এইবাৰ তেওঁ যাওঁতে কবীৰৰ মঠ দৰ্শন কৰিছিল। জগন্নাথত চৈত্যদেৱৰে সৈতে তেওঁৰ দেখা হৈ অনেক শাস্ত্ৰালাপ হৈছিল। পুৰীৰপৰা বৃন্দাবনলৈ শঙ্কৰদেৱ যাব যোজাত মাধৱদেৱে নাযাওঁ

বুলি কোৱাত যোৱা নহল। তীৰ্থৰপৰা উভতি আহি শঙ্কৰদেৱে

  1. হৰি জোৱাঁইক কাটিবৰ সময়ত মাধৱদেৱে এই গীতটী গাই তেওঁক নাম সোৱঁৰাইছিল, —

    “হুয়ো ভাই সাৱধান।  যাৱে নতু ছুটে প্ৰাণ।
    গোবিন্দৰ ফৰমাণ।  নিকট মিলাৱে তান। ইত্যাদি।