যোডশ আধ্য । ২ a ৩ সস্তবিক চৈততাই নিজকে ৰাধা বুলি ভাপি কৃষ্ণপ্ৰেযত মত্ত হৈ । ফুৰা দেখা যায় , আৰু তেওঁৰ প্ৰচাৰি ত প্রেমভক্তিৰ বিশেষত্বও তাতোভ। চৈতগুচৰিতামৃত গ্র’ , আছে । “শেষ যে ৰহিল । প্রভু দ্বাদশ বৎসৰ । কৃষ্ণেৰ বিরত ধূৰ্ত্তি কখ . হৎ । শ্ৰীৰাধিকাৰ চেষ্টা যৈছে উৰৱ দর্শান । এত মত দশ প্ৰস্থৰ হয় ৰাশি । দিনে ॥৷ নিৰস্তৰ তয় প্ৰভুৰ বিৰহ উন্মাদ । সমময় চেষ্টা সদ। প্রলাপমধ বাদ ॥। চটক পর্বত দেখি শোবন্ধন না ন! ধাহযা চলে আৰ্ত্তনাদে কৰিয়া ক্রণ ন । উপবানান দে বৃন্দাবন জ্ঞান। তাহ1 7* ন'rে শ ায় ক্ষণে মাউ৷ ধান ॥ কাহ কৰে। 2 । কাহ। প্ৰাণনাথ কাণ পাও .মক্রনশনমোব। । মুৰলাসন ! । উপঞ্জিল প্রেমাঙুৰ, ভাঙ্গিল ষে দুঃখ-পূৰ, রঞ্চ তাছা নাহি কৰ পান । বাহিৰ নগিৰব।জ, ভিতৰে শাঠৰ কাজ, পৰনবী বধে সাৰান ॥ সখি তে না । বুঝিয়ে বিধিৰ । বি ন। সুখ লাগি কৈলা প্ৰীত, ভৈল দুঃখে বিপৰীত, এবে যায় নাৰহে পৰাণ ।... নাৰীৰ যৌবনধম. যাবে রঞ্চ কৰে মন, সে যৌবন দিন ছুত চাৰি ॥ ও দ্মি যৈছে নিজাম, দেথায়া অডিৰ।ম, পতঙ্গেৰে আকৰ্ষিয৷ মাৰে। * ঐছ নিজ গুণ, দেখাইয়া হবে মন, পাছে হুঃৰ-সমুদ্রেতে ডাৰে ॥ এতেক বিলাপ কৰি, বিষাদে আীশেৰহৰি, উঘাডিযা সুঃখেৰ কবাট ।... যে কালে বা স্বপনে, দেখিন্ত , ব বদনে, সেইকালে আইলা জুই বৈৰী অনন আৰ মদন, হৰি নিল মোব মন, দেখিতে না পাইডু নেত্ৰ ভৰি। “তুমি দেখব কীড়াৰত, বনেৰ নাৰী যত, তাছে কৰ অভীষ্ট, ক্ৰীড়ন । তুমি আমাৰ দয়িত, মোতে বৈসে তোমাৰ চিত, মোৰ
