পঞ্চদশ অধ্য । ১৯৭৫ কাৰ্য্যৰ প্ৰধান ভাৰ গ্ৰহণ কৰি গৈছিল । সকলো তৃএসকলৰ গাত হাতী খেদ পাল পৰিল { । *াস্কৰ বংশৰ ভু এাসকগেও এফালে পাল পাইছিল তুর্ভাগ্যবশতঃ গেদা হাতী এওঁলোকৰ পালেদি ভাগি গল । সেইদেখি সন্ধিকৈয়ে ভূয়সকলক ধৰাই নিবলৈ । কোটাৱাল পঠিয়াই শঙ্কৰদেৱকে তল {ক‘ধ দিকলক ধৰাই নিলে। crল গাৱত ৰজাৰ আগত বিমাৰ হৈ টে চলেংক নির্দোষী প্রমাণ হলত তেওঁলোকক এৰি দিয়া হল। কিন্তু চেঙেলায যা ভূয়ী কেজনমানক ৰজাই লিগিৰ কৰি ৰাখিলে ৷ |ঙ্কৰ জোৰহাটেদি উই‘হ ভটীয়াই আৰ্পে'বে ই যজ্ঞ'ৰ বন্ধ ৰী এজনাৰ মুত্যু হয়। জন বুঢ়া মানুহে শঙ্কৰদেৱক এট' চাটে । ভেটি দিছিল ; সেই টোক বজাৰ মায়হে ধৰি নি কুৱৰীৰে সৈতে মৈদামত পুচিলে । শঙ্কৰদেৱে এই কথা দেরি বা র ব্যৱহাৰ তেওঁ গত ঘুণ হৈ সো |া জাঁ এাৰ ভাটীলৈ তখছি বলৈ সঙ্কল্প কৰিলে। । শঙ্কৰ উভতি ত|হি ধুৱাহাটতে কিছুদিন আছে । এনেতে গণীযা মানুহৰ কথা । শুনি আকৌ শঙ্কৰদেৱকে প্ৰমু প্য কৰি ভয়াসকলক ধৰাই নিবলৈ এটাই মাgহ পঠিয়ালে। শঙ্কৰদেৱ ভকতসকলেৰে সৈতে পলল , কিন্তু মাধৱদেৱ আৰু শঙ্কৰদেৱৰ জোৱায়েক হৰি ধৰা পৰিল । তৰি সোৱ'Yইক বজাই কটালে, আৰু মাধৱদেৱক এবছৰ বন্দী কৰি ৰাখি এৰি দিলে। ( বৰদোৱাৰ পুথিৰ মতে )। শঙ্কৰ । এওঁলোকলৈ অপেক্ষা কৰি তেতিয়া ও ধুৱাহাটতে আছিল । মাধৱ দের উভতি গৈ শঙ্কৰদেয়ৰে সৈতে দেখা কৰাৰ পিছত, ৰজাই বুঙ্গ পাত আকৌ শঙ্কৰদেৱক ধৰাই নিবলৈ মানুহ পঠিয়াণও সেই বাতৰি শুনি শকৰে, মাধৱ, জ্ঞাতি কুটুম্ব আৰু ভকতসকলেৰে সৈতে নাৱেবে। ' ।
