পৃষ্ঠা:শঙ্কৰদেৱ.pdf/১৩৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

অষ্টম আধ্যা। ১৩১ । ধাৰ ৰিঙ্গ দিয়া দিগগজক গোঞ্চ মাৰি । ওপৰক তুলি । নচুৱাপ্ত ত্ৰিপুৰাৰি । কুধিৰে দিগিধ দেহা কৰি থোৰ ধ্বনি । তনি গোটা চক্ষ যেন জলন্ত অগনি ॥ ত্যজে ঘোৰ আটাস। মিঘত যেন পৰে । স্বৰ্গ মৰ্ত্ত্য প| ’ল একত্র হুয়া লৰে। ॥ জগত স°হাৰে হৰে পৰম বিক্ৰম । স্মক যমকে

  • অংক । মহা

সাৰাৰণত সদাশিৱৰ চি এ,—-'ক্ক,ৰা ত অ‘ধর ধৱল কলেবৰ প্ৰকাশন্তে আছে পঞ্চ বদন সুন্দৰ । প“শতয় লে।১ন । কচিকৰ ॥। জ্বলে সুবলিত মহাবাহ যে বাতুল । নান! মত্ব আছে । মত ডম্বৰু ত্ৰিশূল ॥ কটিত বাবর ছাগ গা মুণ্ডমালা । লাল । জটা আনি জল bজ কলা বিকট । ট জট জলে। tথ । সাঙ্গ ত শোভে সৰ্প জগতৰ নাথে॥ ডুবু ডুবু ডম্বক Sাৱৈ সৰ্ব্বক্ষণ। । ইদয়ে ধিয়ান্ত সলশি ন নিৰঞ্জন ।" আপাদ চিত্রপট-—"জোগুণ ব্রহ্মা ভৈল যিটে সৃষ্টিব । সুবৰ্ণ । ৰাক্ষ যেন জলে কালৰ ॥ উৰুত উদ্ববন নৰ গুণে শোভে । বতে। কবে কম গুলু জাপ্যমাল' আউৰ হাতে । হৃদ্যত ধিয়াস্ত। এক অবিচ্ছেদ। মুথে উচ্চৰন্ত উচ্চ কৰি চাৰি বেদ ৪ আ1ছত । শু তার ভারে পাছে সৃষ্টি কৰে ।” বিষ্ণুৰ পট --“সত্বগুণে ভৈলা বিষ্ণুকপে চিকৰ নীল উতপল সম হ্যাম কলেৱৰ । শোভে পীত বস্ত্ৰ যেন মেঘত বিজুলী । চাৰি হাস্ত চাৰি অস্ত্ৰ ধৰি আছে তুলি । ঈষত হসিত মুখ । আসাম পদ্মকোষ। নয়ন-পঙ্কজ অতি দেখন্তে স্তোষ ॥ কিৰীটি কুণ্ডলে আতি কৰে জাতিষ্কাৰ । আলে। হৃদয়ত মণিময় হেম ।