১২ • শঙ্কৰদেৱ । { কাচি। কুৰিপাট শৰ তণ হস্তে লৈলা বাছি ॥ আকৰ্ণ পূৰিয়। শৰ পঠাইলেণ্ড ক্ষেপি। দেখি কুকে পথতে কাটিলা৷ অৱলেপি ॥ সেহি চেগে প্ৰহাৰিলা অর্ধচন্দ্ৰ শৰ । হা তে কাটিল ধন্ত ভীষ্মক পুত্ৰৰ ॥ চায় শৰে কৱচাকা পেলাইল কাটি । দেখি কৰি । মান ধৱ ধৰিলন্ত ডাটি । ক্রোধে জ্বলি গৈলাধে। অগ্নি প্রলয়ৰ বৰ চোটে প্ৰহাৰিলা একান ৈশৰ । ঘা ৰাকো শালিয়া থৈল । দশ দশ শৰে । কুৰি শৰে । ভেদিলেক ধ্বজৰ উপৰে । মাধৱক একাদশ, স'থিক কুনি মুষ্টি যাক যেন ধাতু গৈল উৰি । এৰিলন্ত বাঘজৰী ৰথ ফুৰে পাক । দেখি দুকে নিয়মিলা আপুনি ঘোৰাক ॥ সাৰথিক আশ্বাসিয' কৰিলম্ব গিব । দুনাই নাক । ভৈল নিৰুজ শৰা । ঘোষা কাচিয়া শৰ মাৰ্জিলৰ গাৱ । গুণন্ত মাধৱে দেখি ক্সিৰ প্রভাত ॥ কিশে} হটে। দাৰুণ অপৰ বীৰগোট মোক তেৰ আন কোনে সহিবেক চোট । ভালেতো ইয়াৰ উৰে কাষ দেৱাসুৰ । ক্তগত কপ্ট+ ককি পৰম দন্দুৰ । এতি গুলি ধ? ধৰি কৰিল B^াৰ । , কন্দ্ৰিক বোলন্দু 'মৰে গুন । চাৰ । হেলাতেসে এত বেল' মুজ তই মোক হেন জন হোক আবে পঠাওঁ যমলোক ॥ .. এষ্টি । বুলি ও‘ৰ প্ৰত(ধিলা বাণগণ। । ফুর্স্যৰ নিকলে যেন প্রচ ও কিৰণ { বিভ্যত সঞ্চাৰে গৈয় কুমাৰক পাইল । নিয়ত পৰি শৰ পঠিত বজাইল৷ বাণ ঘাৱে কন্সি বীৰ। ব্যথিত শৰী ; চোট পাই কম্পে তাৰ উক কৰ শিৰ ॥ গাৱৰ। কধিৰ বহি যায় বোম্বানলে ওনষ্ট হানিলেক টনি শৰ সেহি কালে । দুষ্ট বাণে কাতত কাটিলে ধgগ।ন । আঠ শৰে চাৰি ঘোটকৰ লৈলা প্ৰাণ ॥ ল...ঘাঠি শৰে । ৰথখান পেলাইলা।
