এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
৭৫
লৱ-কুশৰ যুদ্ধ
সীতাৰ ৰণভূমিলৈ গমন
পদ
জৈমিনি বদতি শুনিয়োক জন্মেজয়।
শোকে বিয়াকুলে কান্দে জগতৰ আই।।
লঙ্কাত অসংখ্য যত ৰাক্ষস বধিলা।
তেৱে বাপ তোমাৰ এক লোম নলৰিলা॥৩৭০
সাগৰ তৰিয়া বাপ আনিলাহা মোক।
আজি কেনে দিলা মোক দাৰুণ সন্তাপ।
হা কি কৰিলি লৱ কুশ নমৰিলি।
কোন দোষে হনুমন্ত বীৰক মাৰিলি॥৩৭১
বুকে ভুকু মাৰি ৰণস্থলীক চলিলা।
ৰথ লৈয়া দুই ভাই পাচে পাচে গৈলা।।
জানুৱন্ত হনুমন্ত মেলিলা সেহি ঠাই।
চাৰি ভাই দেখিয়া কান্দন্ত সীতা আই॥৩৭২
গৰ্ভৱতী নাৰী বনে থৈলাহা আমাক।
সেহি দিন হন্তে দেখা পালোহো তোমাক।।
ৰাৱণে হৰিলা মোক কুখ্যাতি ৰহিলা।
পুত্ৰে বাপ মাৰি মোক বিধবা কৰিলা॥৩৭৩
কিমতে সন্তাপ হৃদয়ত দিবো ঠাই।
কৈক এৰি গৈলি বাপু বায়ুৰ তনয়॥
তোক লাগি হৃদয়ত বৰ পাইলো শোক।
প্ৰভু অবিহনে মই জীওঁ আবে কিক॥৩৭৪
