পৃষ্ঠা:লীলা.pdf/৭৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৭১
লীলা


ওপৰঞ্চি।
৺বাইদেউ।

সোঁৱৰণী শেল   বাজিয়ে আছিল,
   বিদৰাই ভগা বুকু;
লগে লগ ধৰি   বিষধৰ হুলে
   বিন্ধিলে ইবেলি চকু!
হওঁতে শেষ,   শোক-গীত গোৱা
  নপৰোঁতে সামৰণী;
হিয়া ওপচাই,   আথাউনি শোকে
  কৰে প্ৰাণ অসহনী!—
যাৰ যতনত   মাতৃকো নিচিনি
  উঠিলোঁ কোঁৱৰ হেন;
যাৰ চেনেহত,   আছিলোঁ বন্ধুৱা,
   বিয়াৰ যৌতুক যেন।
যাৰ যতনত   লভি জ্ঞান-জ্যোতি,
  লভিলোঁ মানৱ নাম;
যাৰ কৃপা গুণে,   অৰ্ধাঙ্গিনী সতে,
  মিলন অমিয়া পান।
যাৰ অপত্যত   ভ্ৰাতৃবধু লীলা,
  বন্ধুৱা চৰণ তলে;