এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৭১
লীলা
সোঁৱৰণী শেল বাজিয়ে আছিল,
বিদৰাই ভগা বুকু;
লগে লগ ধৰি বিষধৰ হুলে
বিন্ধিলে ইবেলি চকু!
হওঁতে শেষ, শোক-গীত গোৱা
নপৰোঁতে সামৰণী;
হিয়া ওপচাই, আথাউনি শোকে
কৰে প্ৰাণ অসহনী!—
যাৰ যতনত মাতৃকো নিচিনি
উঠিলোঁ কোঁৱৰ হেন;
যাৰ চেনেহত, আছিলোঁ বন্ধুৱা,
বিয়াৰ যৌতুক যেন।
যাৰ যতনত লভি জ্ঞান-জ্যোতি,
লভিলোঁ মানৱ নাম;
যাৰ কৃপা গুণে, অৰ্ধাঙ্গিনী সতে,
মিলন অমিয়া পান।
যাৰ অপত্যত ভ্ৰাতৃবধু লীলা,
বন্ধুৱা চৰণ তলে;