এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৩০
লীলা
নকঁপে ফুলৰ ঠাৰি; নসৰে এপাহী,
বঁজী ফুল, অভাগাৰ কল্পনা-বনত।
তথাপি হৃদয়-তন্ত্ৰী বাজি উঠে ঘনে,
মৰ্ম্মাহত চেপা খাই প্ৰিয়া-বিৰহত!
গুৰু-দীপ্তি আগ কৰি,—অন্ধৰ চকুত
যেনে প্ৰদীপৰ তাপ,—উমানে উমানে,
দুটি ফুল, এৰি যোৱা, পাইছোঁ বিচাৰি;—
গাথোঁ তাৰে এটি ধাৰ, গৰখীয়া মালা!
নোশোভে ই মাতৃকণ্ঠ; নুজুৰায় হিয়া;
থাকোক এপাশে পৰি, পাদপদ্ম চুই;—
দিয়াঁ সুৰ দেবি! ৰচোঁ দুখীয়াৰ মালা।
