এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
আনন্দ মঠৰ মাজ; সৌন্দৰ্য্য-ভঁড়াল।
এহাতে অত্যুচ্চ বাৰ, শিলেৰে বন্ধোৱা;
ইহাতে গভীৰ গুহা, পকোৱা বাটৰ।
কঁপি উঠে মন-প্ৰাণ, চুলি-আগে-জীৱ,
জুমিলে নেদেখা তলি,—প্ৰকৃতি অন্তৰ,
অমূল্য ৰতন ধৰা সৌন্দৰ্য্যৰ খনি।
অমাতৰ মাতে মুগ্ধ, পিপাসিত কাণ;
নেদেখা ৰূপত মজে উত্ৰাৱল প্ৰাণ;
নোপোৱা সুখৰ ফালে ধাউতি হিয়াৰ;
সৃষ্টিৰ নাঠনি-যোঁটা, প্ৰকৃতি নৰৰ।
উত্ৰাৱল মন-চিতে আনন্দ নধৰে,—
জুমি জুমি ৰূপ লীলা, —লীলাৰ হিয়াত।
বিশাল প্ৰকৃতি বুকে মুকলিমূৰীয়া,
চাৰিঢাপে বন্ধা থকা নাৰী,—বন্ধা পখী
সজা মাজে বহুকাল। পুনু গছ ডালে!
আহি পাচে পালোঁ এক শিল-চপৰাণি;
