লভিতা । (ভলণ্টিয়াৰ যোৱাৰ ফালে চাই থাকি ইলাহীক কয়) বুঢ়া ককা! এওঁলোকৰ সৈতে দেশৰ কামকে কৰিবলৈ পোৱা হলেও—
এ, আৰ, পি। (লভিতাৰ কথা শুনি } দেশৰ কাম? নাৰ্ছ হলে জানো দেশৰ কাম কৰা নহয়? বেমাৰীক, যুদ্ধত আহত হোৱা,আতুৰত পৰা মানুহক শুশ্ৰুষা কৰা, সিহঁতক সেৱা কৰা সিহঁতক প্ৰতিপাল কৰাতকৈ কি আৰু ডাঙৰ পুণ্যৰ কাম হব পাৰে? তিৰোতাৰ সেৱাই ধৰ্ম্ম । আতুৰক শুশ্ৰুষা কৰা, বিপদ আপদত মানুহৰ মুখত এটুপি পানী দিয়া, এষাৰি মৰমৰ মাত দিয়াই তিৰোতাৰ ডাঙৰ ধৰ্ম্ম, ইও দেশৰেই কাম ৷ ক... আমাৰ মানুহ যুদ্ধত আহত হৈ আহিব, সেইবোৰ নিজৰ দেশৰ মানুহক শুশ্ৰূষা কৰা, সেৱা কৰা জানো দেশৰ কাম নহয়? ই মানুহৰ সেৱা। ঈশ্বৰৰ পূজা। তিৰোতা মানুহক ইয়াতকৈ আৰু কি ডাঙৰ কাম লাগিছে?
লভিতা ৷ (কিছুপৰ তলকা মাৰি থাকি, ইলাহীৰ মুখখন কৰুণ ভাবে চাই থকাৰ পাচত এ, আৰ, পিৰ লগত অহা নাৰ্ছজনীয়ে হাঁহি গৈ লভিতাক বাউসীত ধৰি লৈ যায়। লভিতাই তল মূৰকৈ যায। এনেতে ছাইৰেন বাজে। সিহঁত বেগাবেগিকৈ যায়। এ, আৰ, পিয়ে হুইছেল উলিয়াই বজাই ইফালে সিফালে গৈ এবাৰ চাৎ কৰে যায়গৈ।)
