(এই বুলি দুজন দুফালে ওলাই যায়। এনেতে ইলাহী বকছে এডাল লাঠিত এটা কাপোৰৰ টোপোলা বান্ধি লৈ এখোজ দুখোজ কৈ সোমাই আহে আৰু পাছে পাছে লভিতা)
ইলাহী। মাই, এইখিনিতে অলপ বহো, বৰ ভাগৰ লাগিছে।
(ইলাহীয়ে টোপোলাটো থৈ লভিতাৰ সৈতে বহে। এনেতে দুফালৰ পৰা দুজন মানুহ আহি বাটতে লগ খায়।)
১ম মানুহ। এ শইকীয়া, শুনিছেনে কথাটো? হয়নে বোলে জাপানীবোৰ আহি নগাপাহাৰ সোমালেহি।
২য় মানুহৰ। এৰা বোলে কহিমাৰ পৰা প্ৰায় ৭০ মাইল দূৰলৈকে সিহঁতৰ দুটা দল আহিছে বোলে।
১ম মানুহ। এটা কথা দেখোন ওচৰ চাপি আহিল।
(ইলাহীয়ে শুনি লভিতাক ফুচ্ফুচাই কিবা কয়। এনেতে দুজন এ, আৰ, পি অফিচাৰ আৰু দুজনী ৰেড্ ক্ৰছ নাৰ্ছ সেই ফালেদি আহে।)
২য় মানুহ। (এ, আৰ, পিক) অ’ হেৰি হয়নে? জাপানী বোলে পালেহিয়েই?
এ, আৰ, পি। কোনে কলে? মিছা কথা। উৰা বাতৰিবোৰ উলিয়াই মানুহক ভয় খুৱাই নুফুৰিব।
২য় মানুহ। হাঃ হাঃ হাঃ হাঃ হাঃ..নাই নাই আমি-নাই নাই হাঃ হাঃ হাঃ।
(ওলাই যায়। লগতে ১ম মানুহো হাঁহি হাঁহি ওলাই যায়। ইলাহী অলপ ভয় ভয়কৈ আহি এ, আৰ, পি জনক চালাম দিয়ে।)
এ, আৰ, পি। কি হ’ল বুঢ়া মানুহ?
ইলাহী। হজুৰ, আমি বৰ চাহাবৰ বঙলালৈ যাব খুজিছো। পিছে চিনি নাপাওঁ।