ন্যায়-অন্যায় একো বিচাৰ নকৰি নিব পাৰিলেই হ’ল। ৰাইজ ডাঙৰ নে খাজনা ডাঙৰ? ইংৰাজ ৰজাৰ কাৰণে খাজনা ডাঙৰ? ৰাইজে সিফালে খাবলৈ নাপাই উছন যাওক। সেইকাৰণেই গান্ধীয়ে ইংৰাজক গুচি যাবলৈ কৈছে। অৱশ্যেই ইংৰাজ যাব লাগিব। তাৰ লগতে এই ইংৰাজৰ লগত থকা ভূত-প্ৰেত সোপাও।
গাওঁবুঢ়া। দেখিছে আই! দেখিছে? এনে অসহনি কথা, এনে অসহনি! হে হে ইংৰাজৰ ৰাইজ্যত এনে অন্যায় কথা শুনিব লাগেনে? হে ৰজা নোহোৱা হ’লনে? হে মহাৰাণীৰ নাতিয়েক নোহোৱা হ’লনে? হে মৌজাদাৰ দেউতা! শুনিছেনে এই কুলক্ষণীৰ কথা?
মৌজাদাৰনী । এ বোলো ছোৱালী! যা ৰান্ধনিঘৰৰ মানুহ ৰান্ধনিঘৰলৈ। বুঢ়া মানুহৰ লগত চুপতি কৰিবলৈ নাহিবি। যদি থাকিবৰ মন নাই, ভলণ্টিয়াৰ বাপেৰহঁতৰ লগত থাকগৈ। ক’তা—দেখোন বাপেৰ মৰিল, ঘৰ ভাগিল, ভলণ্টিয়াৰ বাপেৰহঁত এটাও নাহিল। সেই ইংৰাজ বজাৰ মৌজাদাৰৰ ঘৰতহে আশ্ৰয় পালি। এই বেটী খাই পাত ফলাৰ জাত !
লভিতা। আই! মই আপোনাৰ একো খাই পাত ফলাৰ কাম কৰা নাই আই—মই !
