গাঁৱৰ লৰা হৈ গঁঞাৰ অত আলৈ-আহুকাল বিপদ-তালৈ নাচাই চিপাহীবোৰৰ লগতে হোৱা দিছা কিয়?
এ, আৰ, পি। (খঙেৰে) কি হোৱা দিয়া দেখিলা?
লভিতা। অৱশ্যে হোৱা দিছা। গৱৰ্ণমেণ্টৰ মানুহে কৈছে গাঁৱলীয়াই গাঁও এৰি বাৰ ঘণ্টাতে যা৷ তোমালোকেও তাতেই চিঞঁৰি ফুৰিছা। কিন্তু এই গাঁৱৰ মানুহবোৰ যাব ক’লৈ? অতবোৰ বয়-বস্তু, সম্পত্তি কি হব? গৈ থাকিবগৈ ক’ত? ঘৰ পাব ক’ত? খাব কি? সেইবোৰৰ একোৰে একোটোৰে ব্যৱস্থা নোহোৱাকৈ অতবোৰ প্ৰজাক আলৈ-আথানি কৰিছে গৱৰ্ণমেন্টে। তাৰ লগতে তোমালোকেও পোছাকটো পিন্ধি তাকেই চিঞঁৰি ফুৰিছা।
এ, আৰ, পি। আমি কি কৰিম? আমি আমাৰ কৰ্ত্তব্য কৰিছো।
লভিতা। (কাঠ হাঁহি মাৰি) কৰ্ত্তব্য—কৰ্ত্তব্য কৰিছা। এটা বিচাৰ নোহোৱা শত্ৰুৰ আক্ৰমণত তৎ নাপাই পগলা হোৱা এটা গৱৰ্ণমেণ্টৰ পৰা পোছাক এটা আৰু পইচা কিছু পায়েই ৰাইজৰ মানুহ হৈ ৰাইজকে গৰকিব খুজিছা? তোমালোকে এনে বিলই-বিপত্তিবোৰৰ বাবে গৱৰ্ণমেণ্টক ধৰিব নোৱাৰা? যদি মানুহ গাঁও এৰি যাবই লাগে তেন্তে আন ঠাই কলৈ যাব ক’ত থাকিব—তাত ঘৰ কৰিবলৈ, সকলো ঠিক-ঠাক কৰি লবলৈ কিয় গৱৰ্ণমেণ্টে সকলো সুবিধা কৰি নিদিব?
এ, আৰ, পি। সেইবোৰ আমি কি জানো? সেইটো আমাৰ
