বুটলি বিলাওঁগৈ ব’লা। ”
”হৰিণ ধৰিব পাৰ তই চিকাৰী
ধৰিবি পথাৰৰ বগ,
বাঘৰ নেজো ধৰি টানিব পাৰিবি
শেষৰ “লগ” শব্দটো কৈয়েই ল’ৰাবোৰে তললৈ মূৰ কৰিব, আৰু মাজৰ চিকাৰীটোৱে ল’ৰাবোৰে মূৰ তললৈ কৰাৰ আগতে কাৰোবাক ছুব পাৰেনে কি চেষ্টা কৰিব। যাকে ছুব সি আহি মাজত চিকাৰী হ'ব আৰু আগৰ চিকাৰীয়ে তাৰ ঠাই ল’ব।
পদফাঁকি ভঙ্গি কৰিও দিব পাৰি, আৰু দিলে বেচি ভাল হয়।
( ১১ ) ধোন্দৰ কেৰ্কেটুৱা :—
কান্ধত হাত থৈ থৈ তিনটা তিনটা ল’ৰা গোট খাই অলপ দূৰে দূৰে একোজোপা ধোন্দ থকা গছ কৰিব। ধোন্দে পতি একোটাহঁত কেৰ্কেটুৱা থাকিব; এটা ধোন্দ-নাইকিয়া-কেৰ্কেটুৱা থকিব আৰু এটা ল’ৰা চিকাৰী-কুকুৰ হ’ব। চিকাৰী-কুকুৰে ধোন্দ-নাইকিয়া কেৰ্কেটুৱাটোক খেদিব। কেৰ্কেটুৱাটোৱে ৰক্ষা পাবলৈ কোনোবা এটা ধোন্দত সোমাব। সোমোৱা মাত্ৰকে সেই ধোন্দৰ কেৰ্কেটুৱাটো ওলাই লৰ মাৰিব আৰু চিকাৰী-কুকুৰে খেদিব। চিকাৰী কুকুৰে কোনোবা কেৰ্কেটুৱাক যদি ধোন্দত সোমোৱাৰ আগতে চুব পাৰে তেতিয়া ততালিকে চিকাৰী-কুকুৰ কেৰ্কেটুৱা হ'ব আৰু কেৰ্কেটুৱাটো চিকাৰী-কুকুৰ হৈ খেদা দিব।
