ৰাজহুৱা জীৱনত
প্ৰৱেশ
১৯৩৮ চনৰ জুলাই মাহত সাহাই কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পদাৰ্থ বিজ্ঞান বিভাগৰ মুৰব্বী অধ্যাপকৰূপে যোগদান কৰেহি। এলাহাবাদত সাহাই যথোপযুক্ত আৰু মনোমত গৱেষণাৰ পৰিবেশ পোৱা নাছিল। তেওঁ ভিতৰি ভিতৰি অস্থিৰ হৈ পৰিছিল। এলাহাবাদৰ তুলনাত কলিকতাৰ বিদ্বৎ সমাজখন আছিল ব্যাপক আৰু বিচিত্ৰ। সেয়েহে কলিকতাত সাহাই এখন প্ৰশস্ত কৰ্মক্ষেত্ৰ বিচাৰি পাইছিল। লগতে তেওঁৰ কৰ্মদক্ষতা প্ৰকাশৰো অবাধ সুযোগ লাভ কৰিছিল।
বিভাগীয় মুৰব্বীৰূপে যোগদান কৰিয়েই সাহাই স্নাতকোত্তৰ পাঠ্যক্ৰমৰ আমূল পৰিৱৰ্তন সাধি তাক আধুনিক বিজ্ঞান চৰ্চাৰ উপযোগী কৰি তোলে। সেই সময়ছোৱাতে তেওঁ প্ৰথমেই পৰীক্ষামূলক গৱেষণাৰ কামত মনোনিবেশ নকৰি কিছুদিনৰ বাবে তাত্ত্বিক পদাৰ্থবিদ্যাৰ গৱেষণাত মনোনিবেশ কৰে। ইতিমধে৷ ক্ৰমশঃ তেওঁ নিউক্লিয় পদাৰ্থবিদ্যাৰ প্ৰতি আকৃষ্ট হ’বলৈ ধৰে। দূৰদৰ্শী বিজ্ঞানী মেঘনাদ সাহাই বুজিব পাৰিছিল যে অদূৰ ভৱিষ্যতে নিউক্লিয় পদাৰ্থবিদ্যাৰ গৱেষণাই উত্তৰোত্তৰ প্ৰাধান্য পাব।
একাধিকবাৰ বিদেশলৈ যাওঁতে সেইবোৰ দেশত চলা নিউক্লিয় পদাৰ্থবিদ্যাৰ অগ্ৰগতি দেখি সাহাৰ অন্তৰতো নিউক্লিয় পদাৰ্থবিদ্যাৰ গৱেষণাৰ বীজ অংকুৰিত হৈছিল। এলাহাবাদত তেওঁ ইয়াৰ প্ৰকাশৰ সুযোগ পোৱা নাছিল। কলিকতাত সাহাই তেওঁৰ প্ৰত্যাশা পূৰণৰ ক্ষেত্ৰ বিচাৰি পালে। কলিকতাতে তেওঁ নিউক্লিয় পদাৰ্থবিদ্যাৰ উচ্চতৰ গৱেষণা কৰিবৰ বাবে এটি চাইক্ল ট্ৰন যন্ত্ৰসহ গৱেষণাগাৰ নিৰ্মাণৰ কামত আত্মনিয়োগ কৰিলে।
১৯৪৭ চনত সাহাই ভাৰত চৰকাৰ আৰু কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা
