যদি কোনো অসৎ মানুহে গাড়ীখন ভাড়াত নিছে?
যদি, যদি, যদি.........।
তেওঁৰ চিন্তা বাঢ়ি যায়। অদৰ্কাৰী কথা একোটা উলিয়াই লৈ হ'লেও তালৈ ফোন একোটা কৰে। সি বিৰক্তি পায়। ভোৰভোৰায়। খুড়াই কিন্তু বেয়া নাপায়। সি ভোৰেইভোৰাওঁক বা গালিয়েই পাৰি আহক, কিন্তু তাৰ মাতষাৰতো শুনিবলৈ পায়। সেইয়াই বহুত। হওঁক তেও, সি ভালেই আছে।
হাজাৰ হওঁক, দেউতাক যে!
ৰাতিপুৱা সি ঘৰৰ পৰা ওলালেই তেওঁৰ হাজাৰটা আদেশ, নিৰ্দেশ, উপদেশ।
“ম’বাইল অন কৰি ৰাখিবি। বেছি দূৰৰ ভাড়া নল’বি। অলপ সন্দেহ হ’লেই ভাড়াত নাযাবি.....”
কেতিয়াবা টি.ভি. ত গাৰ নোম সিঁয়ৰি উঠা খবৰ একোটা পাওঁ।
ড্ৰাইভাৰক বাটতে হত্যা কৰি গাড়ী লৈ পেচেঞ্জাৰ উধাও। উত্তেজনাত খুড়াৰ গা কপি উঠে। লগে লগে হাতত তুলি লয় ম'বাইলটো।
“ক'ত আছ?”
“কি হ’লনো?”
“একো হোৱা নাই। এনেয়ে খবৰ লৈছো।”
বিৰক্তিত তাৰ মাত কপি যায়। কেতিয়াবা কিবা দৰ্কাৰি কথাতো খুড়ায়ে ফোন কৰিলে সি নধৰা হয়। ইপিনে টেন্চন বাঢ়ি যায় খুড়াৰ। কি বা হ’ল তাৰ? ফোন যে ৰিচিভ কৰা নাই।
দৌৰি আহি তেওঁ মোৰ ওচৰ পায়হি।
“অ’ মনোজ! আমাৰ ধনলৈ ফোন এটা মাৰ চোন। মই মাৰিছিলো, ৰিচিভেই নকৰিলে সি। কি বা হৈছে তাৰ?”
কিনো কম! ভদ্ৰতাৰ খাতিৰতে ধনলৈ বুলি ফোনটো লগাওঁ। সি “কি হ’ল?” বুলি সুধিলে বজাৰৰ পৰা কিবা এটা বস্তুকে আনিবলৈ কওঁ। নহ'লে সি কি বুলি ভাৱিব।
বাটে-পথে মাৰুতি-ভান দেখিলেই ড্ৰাইভিং চিটৰ ফালে চাওঁ।
সকলো ড্ৰাইভাৰ লৰাকে আমাৰ ধন যেন লাগে।
একেই ডেকা ল'ৰা, একেই গাড়ী, একেই একোটা আশা, একেই
॥ ৮৬॥