পৃষ্ঠা:মুখামুখি.pdf/৭৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

 ইফালে গৈ আছে সময়। বেলি পৰিবলৈ বেছি দেৰি নাই। লগে লগে বাঢ়ি আহিছে চৌধুৰীৰ তেজৰ চাপ! দুজনমান মানুহ আহি ওলালহি।

 “ছাৰসকল! আহিলে।”

 “আহিলো, কিন্তু একো ব্যৱস্থাই নাই দেখোন ইয়াত। টেবুল নাই, চকী নাই, বেঞ্চ নাই, ডেস্ক নাই। ৰাতি শুম ক’ত? কামবোৰ কৰিম ক’ত? আপোনালোকেতো এইবোৰ ঠিক্ঠাক্ কৰি ৰাখিব লাগিছিল।”- চৌধুৰীহঁতে গাঁৱৰ ডেকা কেইজনকে যেন জবাবদিহি কৰিলে। তেওঁলোককে যদি নকয়, তেন্তে ক’ব কাক? ওচৰত আছেনো কোন? চেক্টৰ অফিচাৰৰো এতিয়ালৈকে দেখা দেখিয়েই নাই। গতিকে ক’ব কাক?

 ব্যৱস্থা এটা অৱশ্যে হ’ল। ওচৰৰ এম-ই স্কুলখনতে ৰাতিটো কটোৱাৰ ব্যৱস্থা কৰা হ'ল। কিন্তু পিছদিনা ভোট লব লাগিব নিৰ্দিষ্ট এল-পি স্কুলখনতহে। হ’ব। লগতে ব্যৱস্থা হ’ল খোৱা-বোৱাৰ। ওচৰৰে এজনে গাত ল’লে ৰাতিৰ সাজ, পিছদিনাৰ ব্ৰেকফাষ্ট, দুপৰীয়ৰ লাঞ্চ আৰু ভোট সামৰি উভতি যোৱাৰ আগে আগে চাহ-তাহ অকণৰো।

 খোৱা-বোৱাৰ খৰচ?

 নালাগে। কিন্তু মাছ-মাংস খাব বিচাৰিলে কিবা এটা দিব লাগিব। মানে ধৰক, এহেজাৰ মান টকা।

 এইটো আক’ কেনেকুৱা কৌতুক!

 হ'ব। কোনো কথা নাই। পাইছে যে আক’ এইকণ সুবিধাকে। এইয়াই বহুত। বঢ়িয়া।

 চৌধুৰীহঁত আনন্দ মনেৰে আগবাঢ়িল ওচৰৰ এম-ই স্কুলখনলৈ বুলি। প্ৰথমে বেলট-বাকচটো, বেলট আৰু কাগজ-পত্ৰৰ বেগটো আৰু সদৌ শেষত নিজৰ নিজৰ বেডিং-পত্ৰখিনি। হওঁক দিয়া। ৰাতিটো পাৰ হ’ব তেও যেনেতেনে।

 কিন্তু ইকি? ইয়াৰো বেৰবোৰ মচা-কৰা নাই। গোটেই জেলজেলীয়া। মজিয়াখনো খলাবমা, ধুলিৰে ভৰা। একাষে দ’মাই থোৱা বেঞ্চ-ডেক্সখিনিও ভগা-চিগা। অৱশ্যে টেবুল দুখনমান আছে। তাৰো অৱস্থা ঘটং-মটং। তথাপিও যেনেতেনে পিছদিনা ভোটৰ কামখিনি কৰিব পৰা যাব।

 কি কাৰবাৰ! য'ত তেওঁলোকৰ খঙেই উঠিব লাগিছিল, তাতো তেওঁলোকৰ হাঁহিহে উঠিল। এইয়াই প্ৰিজাইডিং বিষয়াৰ অৱস্থা! কোৱা হৈছে,

॥ ৬৮ ॥