বাচত লগ পালো এক নেপালী ভদ্ৰলোক। চিনাকি হ’লো। তেওঁৰ লগত অৱশ্যে হিন্দীতে কথা পাতিলো। তেওঁক অলপ বুজা মানুহ যেনেই লাগিল।
“কাঠমাণ্ডুত পিছে হিন্দী নক’ব। দিগদাৰ হ’ব। যি কথা পাতিবলগীয়া হয় ছেত্ৰীকে পাতিবলৈ দিব। থিক আছে, হেপী জাৰ্ণী।”
আৰু আচৰিত কথা, এই একেখিনি কথাই শুনিবলৈ পালো মই খান্নালৰ পৰা।
প্ৰদীপ খান্নাল। “যশোধন ইণ্টাৰনেচনেল”ৰ সদস্য। চাৰ্ক কান্ট্ৰিজ সমূহৰ ওপৰত “পৰিধি”নামৰ চিৰিয়েল ডকুমেন্টেৰি এখন প্ৰস্তুত কৰি আছে। তেওঁ নিজেই তাৰ ক’অৰডিনেটৰ আৰু এচ’চিয়েট ডিৰেক্টৰ। মেইন ডিৰেক্টৰ মিঃ তুলসী গিমিৰে। নেপালী চিনেমা উপভোগ কৰা দৰ্শক মাত্ৰেই তেওঁক জানে। লগতে, চিনিয়ৰ কেমেৰামেন মিঃ বিনোদ প্ৰধান, ফিল্মৰ চেটত স্বয়ং অমিতাভ বচ্চনেও যাক সমীহ কৰি চলিব লগীয়া হয়।
এইবোৰ অৱশ্যে তেওঁলোকৰ কথা। মই নিজে দেখা নাই। অৱশ্যে ফটোগ্ৰাফবোৰ দেখিছো। বিশ্বাস কৰিছো, ফটোৱে কথা কয়।
একমাত্ৰ ছেত্ৰীৰ সহপাঠী হোৱাৰ উজুহাততে তেওঁৰ সান্নিধ্যলৈ আহিবলৈ পালো। কলংকিৰ গেইষ্টহাউচ এৰাৰ পিছত কটালেও দুৰাতি তেওঁৰ ফ্লেটতে। আনকি কাঠমাণ্ডুত থকা পিছৰ তিনিদিন তেওঁ হৈ পৰিল আমাৰ ফ্ৰেইণ্ড, ফিল’চফাৰ এণ্ড গাইড! অবিশ্বাস্য কিন্তু সত্য।
প্ৰায় ছফুট ওখ, সুদৰ্শন চেহেৰাৰ খান্নাল। কেইবাটাও ভাষা সলসলীয়াকৈ ক’ব পাৰে। বেচ স্মাৰ্ট। খুউব খৰকৈ খোজ কাঢ়ে। আমি প্ৰায় দৌৰিবই লগীয়া হয়।
নেটৰ পৰা আগতেইবিচাৰি উলিয়াই থোৱা টুৰিষ্ট স্পট সমূহৰ দীঘলীয়া তালিকা এখন দাঙি ধৰিলো তেওঁৰ সমুখত।
ইপিনে মনত খু-দুৱনি। কি বা কয়।
“ব’লক”⸺বুলি তেওঁ আগবাঢ়িল।
বাটত পোৱা যায় আন এক বন্ধুৰ ঘৰ। বিদেশ ভ্ৰমণ কৰিবলৈ বিচৰা নেপালী লোকক ইংৰাজী শিকোৱা এটা প্ৰতিষ্ঠান শিক্ষক। থিক কৰা হ’ল, দুপৰিয়াৰ ভাতসাজ তাতে হ’ব। বঢ়িয়া!
