এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪১
মিৰি-জীয়ৰী
উলটি যে নাচাবি—
পালটি যে নাচাবি মোক
গৰা যে কুমলীয়া পিছলি যে পৰিবি
মোৰে গাত যে নিদিবি দোষ।।
এইবাৰ পানেইৰ নাম গোৱাও শেষ হল, নাওখনো আহি সিহঁতৰ নাৱৰ ওচৰ পালেহি। তেতিয়া এটাইকেইজনী গাভৰুৱে ক’লে, “অ' তয়েহে।”
জঙ্কি—“এৰা ময়ে।”
ৰকমী—“তই কলৈ গইছিলি?”
জঙ্কি—“তামেন্ গামৰ চুকলৈ।”
ৰকমী—“কেলেইনো গৈছিলি?”
জঙ্কি—“এটা মানুহৰ পৰা মোৰ ৰূপ দহ টকা পাবলগীয়া আছিল। তাকে সাধিবলৈ।”
পানেই—“পালিনে?”
জঙ্কি—“আজি নাপালোঁ, কাইলৈ দিম বুলিছে।”
পানেই—“এতিয়া ঘৰলৈ যাৱনে?”
জঙ্কি—“এৰা।”
পানেই—“আহ তেন্তে।”
জঙ্কি—“পানেই!”
পানেই—“কি কওৱ জঙ্কি?”
জঙ্কি—“মই আৰু তিনিদিনৰ মূৰত ঘূণাসুঁতিৰ গাঁৱলৈ যামগৈ।”
ৰকমী—“কেলেইনো যাওৱ জঙ্কি?”
