পৃষ্ঠা:মিৰি-জীয়ৰী.pdf/২৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
 

(ড)
“পাঙ্কেয়া ৰেগৰেগে
পামিয়া ৰেগৰেগে’’

 এইবাৰ দেওধাইৰ গাত দেৱে সম্পূৰ্ণে লভিলে। ৰেগি ৰেগামৰ পৰা কাৰ্সিং কাৰ্টান নামি আহি দেওধাইক লাগ দিলে। দেওধাই তেতিয়া অচেতন হৈ পৰিল। ডেকা-গাভৰুৱে আঠু লৈ সুধিব ধৰিলে:—

 “হে প্ৰভু। কওকচোন আহে বছৰলৈ আমাৰ খেতি-বাতি বাৰু হবনে?’’

 দেওধাই—“হব’’।

 ডেকা-গাভৰু—“মেঘে বিজুলীয়ে আমাক একো অইনায় নকৰিবনে?’’

 দেওধাই—“মোক ভালকৈ পূজা দিলে একো হানি-বিঘিনিয়ে নাপাব।’’


“চাঙদোপ’’ বা “দেওদোপ’’ ক্ৰিয়া বোলে। মিৰি, নগা ইত্যাদি প্ৰায় সকলো পৰ্ব্বতীয়া জাতিৰে এনে একোটি ক্ৰিয়া আছে। ই এটা মঙল চোৱা প্ৰণালী। আমাৰ অসমীয়াৰ মাজত জকি উঠা নিয়মৰ দৰে।

 (ড) এই দুফাকিও ঘোষা। ইয়াৰো অৰ্থ কি আমি বুজিব নোৱাৰিলো— কিন্তু শুনাত শুনিছোঁ মিৰিৰ ধৰ্ম্ম-বিজ্ঞানত “ৰেগি ৰেগাম’’ নামেৰে এখন পৰ্ব্বত আছে। এই পৰ্ব্বততে সিহঁতৰ সকলোবিলাক দেও থাকে। ইহজন্মত সৎ ক্ৰিয়া কৰিলে মানুহ মৰি এই ৰেগি ৰেগাম্‌ পায়গৈ। হণ্টাৰ চাহাবৰ ষ্টেটিশটিকেল্‌ একাউণ্ট চোৱা:—“They have a region which is the abode of all their Gods and from whose bourne no traveller returns’’ দেওধায়ে ৰেগি ৰেগামৰ নাম লোৱাৰে পৰা এইটো অনুমান কৰিব পাৰি যে ৰেগি ৰেগামৰ পৰা “পাঙ্কেয়া” আৰু “পানেয়া” দেও আহি তাৰ গাত লম্ভিলে। সি এই ঘোষা দুফাকিৰে এনেটো কথা বুজালে।