এইদৰে দেওধাই ডেকা-গাভৰু এটাইৰে ভাগৰ লাগিল। এটাইবিলাকে উঠি চালৰ কামীত আঁৰি থোৱা অমৃত বাটিয়ে বাটিয়ে পান কৰিব ধৰিলে।
অমৃত পান কৰা শেষ হ’ল। তেতিয়া আকৌ আগৰ দৰে সিহঁতে জুম পাতিলেগৈ। এইদৰে দেওধায়ে নতুন উৎসাহেৰে লগাই দিলে:—
“দাদাম্ বনেঙ বনেঙ দাদিঙ
পেকামা কামদামা কলপি-কলপি
কামদাঙ নিতুঙা কলপি-কলপি
তৎক্ষণাৎ ডেকা-গাভৰুৱে সমস্বৰে ধৰিলে:—
দাদাম্ বনেঙ বনেঙ দাদিঙ—
পেকামা কামদামা কলপি—কলপি
কামদাঙ নিতুঙা কলপি—কলপি”
আকৌ ঢোল-খোল বাজিল। ডেকা-গাভৰুবিলাকে নাচিব ধৰিলে। লাওবাহি (ট) তাল ইত্যাদিৰ শব্দত গাঁওখন খলকি পৰিল। ৰাতিও বেছি হৈ আহিল। এইদৰে মিৰিৰ “চাঙদোপ” (ঠ) ক্ৰিয়া চলিব ধৰিলে। এই চাঙদোপ ক্ৰিয়াৰ লগে লগে মদ চলিব ধৰিলে। দেওধাইৰ গাত দেও চৰি আহিল। ক্ৰমে মিৰি দেৱতাৰ নামবিলাক আৰু দেওধাইৰ পদবিলাক আৰু গহীন হবলৈ ধৰিলে। ৰাতি পুৱাওঁ পুৱাও হ’ল। তৎক্ষণাৎ দেওধায়ে লগালে:—
(ঞ) এই ফাকি “ঘোষা’’। ইয়াৰো অৰ্থ আমি নাপাওঁ।
(ট) এইটি সাপমেলা অঘৰিহঁতৰ নিচিনা। মিৰিয়ে “নৰাছিগা’’ বিহুতহে এই বাঁহী বজায়।
(ঠ) পদে, ঘোষায়, নচায়-বগায় সি সকল ক্ৰিয়া সেই গোটেইবিলাকক
