এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪০
উপলব্ধি
তুমি দিয়া কাঁইটৰ মালাধাৰ খুলি থওঁ।
বুকুৰ আঁচোৰবোব বা-বতাহ লাগি শুকাওক
দুখেই তো মোৰ সৰ্বস্ব নহয়!
বন্ধ দুৱাৰ-খিড়িকীবোৰ খুলি দিওঁছোন।
বেলি লহিয়াবলৈ সৰহ পৰ নাই
মনৰ এন্ধাৰ চুকত
এচেৰেঙা আবেলিৰ ৰ’দ কিজানিবা জিল্মিলায়।
১৯৭৮ চন।
তোমাৰ বাবে
জীৱনৰ ফুলনিত একেটি থোপাতে
আমি এমুঠি ফুলৰ কলি;
বতাহত হালি-জালি নাচিছিলোঁ হাঁহিছিলে।
শৈশৱৰ ৰ'দ-ৰঙা সোনালী দিনত।
কোন অদৃশ্য কৰ্মফলে
মূৰ্ত্তিমান অসুৰ হাতেৰে
তোমাক ধৰিলে চেপি;
উন্মেষ-মন্থৰ পাহি, যত স্বপ্ন খেলিমেলি
সাতৰঙী সম্ভাৱনা
কলিতেই কোৰেণে ধৰিলে।
মোৰ স্মৃতিৰ আলোকে উজ্বলায়
সুশীল সুন্দৰ এক কিশোৰৰ মুখ,
বুদ্ধিদীপ্ত হাস্যময় স্বাস্থ্যশ্ৰী-উজ্জ্বল
