কিয় ক’ব পৰা নাছিলোঁ মই ?
এনেকৈও মানুহে মানুহক অন্তৰত, মুখৰ বিষাক্ত বাক্যৰ ‘শেলে’ থকা সৰকা কৰিব পাৰেনে ?
যদি কাৰোবাক সান্ত্বনাৰ এষাৰ কথা ক’ব নোৱাৰে, তেনেহলে কাৰোবাক আঘাত কৰি কথা কোৱাৰ অধিকাৰো জানো তেওঁৰ থাকে?
অধিকাৰ থাকে জানে৷ চকুত চকুলো দিয়াৰ?
মই ক্ৰিকেট খেল চাবলৈ শিকিলোঁ। আমি খেল চাওঁ এতিয়া কেইবাজনেও। ক্ৰিকেট খেলৰ খেলুৱৈ ৰাহুল দ্ৰাবিড় আৰু সৌৰভ গাংগুলীক মোৰ ভাল লাগে।তেওঁলোক দুজন ফিল্ডত থাকিলে মোৰ খেল চাই ভাল লাগে। আউট হৈ গলে মনটোত বেজাৰ লাগে। আৰু যে খেলৰ অন্তিম সময়কণত উৎকণ্ঠাত বুকু ধপধপাই থাকে। ভাৰত জিকিবনে, নিজিকে? জিকাৰ দিনা আমাৰ আটাইকেইটাৰ আনন্দৰ সীমা নোহোৱা হৈ থাকে আৰু হৰাৰ দিনাখন মনবোৰ সেমেকি থাকে।
ক্ৰিকেট খেল শিকোৱাৰ লগতে এদিন সৌৰভে মোক ক’লে— তোক মই ‘দবা’ খেল শিকাম।
মই হ’ব দে, শিকিম বুলি ক’লোঁ, কিন্তু দবা ক’ত পাম?
সি ক’লে— মই এখন তোলৈ দবা কিনি আনিম। এদিনাখন আবেলি আহোঁতে মোলৈ এখন দবা কিনি লৈ আহিল। ক’লা-বগা ঘপ ঘপ পৰা ঘপত ৰজা,মন্ত্ৰী, হাতী, ঘোঁৰা, নাও, পিল ৰ সৈতে খেলখন খেলে। মই বৰ আমোদ পাইছিলোঁ খেলখন খেলি। যদিও প্ৰত্যেক বাৰতে তাৰ ওচৰত হাৰিছিলোঁ। মই হাৰি হাৰিও খেল শিকিবলৈ এৰা নাছিলোঁ। দবা খেল খেলিবলৈ শিকিছিলোঁ যদিও সম্পূৰ্ণকৈ খেলখন মোৰ শিকা আজিও নহ'ল।
