পৃষ্ঠা:মই যন্ত্ৰণা জয় কৰাৰ পণ লৈছোঁ.pdf/৫৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

ৰাখিছিল। বা আৰু মালা মোতকৈ বেছি ধুনীয়া, বগা বুলি মাক সদায় কৈফিয়ৎ দি থাকিছিলোঁ।

 আজি জানো কিয়? মোক নিজকে ধুনীয়া ধুনীয়া লাগিছে। মোৰ লাহী দেহত কাপোৰ সাজে ধুনীয়াকৈ শুৱাইছে।

 আমি সেইবাৰ পাব্লিক গাড়ীত গুৱাহাটীলৈ যাবলৈ ওলালোঁ। মোক তিনিচুকীয়া ৰিক্সাখনৰ পৰা খুৰাই ডাংকোলা কৰি নি গাড়ীৰ আসনত বহুৱাই দিলে। গাড়ী চলিল।

 সেইদিনা গাড়ীত বহি যাওঁতে নিজকে এজনী সুস্থ ছোৱালীৰ দৰে লাগিছিল। যেন, পৃথিৱীৰ সমস্ত নান্দনিক সৌন্দৰ্যই মোক উষ্ণ আলিংগন কৰিছে। গাড়ীখনে এৰি যোৱা সেউজীয়া গছ-বননি, উদং পথাৰ, পক্ষীৰ কলকলনি সিঁচৰতি সূৰ্যৰ কিৰণে স্বাগতম জনাইছে। ব্যস্ত জীৱনৰ যান্ত্ৰিকতা জীৱনে মোক ভাবুক কৰি তুলিছিল। কোনোবা এখন দোকানত বজাই থকা ড০ ভূপেন হাজৰিকাৰ কণ্ঠৰ গীতটিৰ কলিটিয়ে বুকুত শিহৰণ তুলিছিল।

 পখীৰাজ ঘোঁৰা খট খট খটকে দৌৰা...

 আকাশখন নেদেখাৰ দুখত, সপোন ধ্বংস হোৱাৰ দুখত, জোনাকবোৰ চুব নোৱৰাৰ দুখত পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ অসুখী ‘মই’জনী সেইদিনাখন একাৰ্থত ‘সুখী’জনীলৈ ৰূপান্তৰিত হৈছিলোঁ। বিষণ্ণ মনটোৰ সমাধিত খন্তেকলৈ ফুলিছিল বিভিন্ন ৰঙীন ফুল। ব’হাগত, সেউজীয়া পোছাক পিন্ধি থকা গছপাতবোৰে হালধীয়া ৰং সানি খহি পৰি গছ জোপাক লঠঙা কৰি কুঁহিপাতলৈ ঠাই এৰি দিয়াৰ দৰে। মোৰ জীৱনটোৱে নতুনকৈ পিন্ধি লোৱা দুখ, যন্ত্ৰণা, বিষাদ, বেদনাবোৰেও খন্তেকৰ কাৰণে মোৰ পৰা আঁতৰি গৈ প্ৰকৃতিৰ মোহনীয় সৌন্দৰ্যৰ লগত একাত্ম হ’বলৈ দিলে।

 তৃষ্ণাত মনটোৱে পান কৰিছিল এক প্ৰশান্তিৰ নিজৰা। গাড়ীৰ খোলা খিৰিকীখনেৰে ফিৰ্ফিৰীয়া বতাহৰ লগত সোমাই অহা কণ কণ বৰষুণৰ টোপালবোৰেও মোক স্পৰ্শ কৰিছিল।

 ৰ’দ-বৰষুণৰ মিশ্ৰিত প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্যই আহ্লাদিত কৰি তুলিছিল মোক।আহা, সেয়া যেন জীৱনৰ এক অনন্য সুখময় সময়!

 মায়ে জাগীৰোডত কিনি দিয়া আমৰ জুচৰ সোৱাদো আছিল পৰিতৃপ্তিদায়ক।

 ...গন্তব্যস্থান হাস্পতাল পোৱাৰ পিছত ডাক্তৰে মোৰ দেহ পৰীক্ষা কৰি চাই ক’লে— ‘ব্যায়াম কৰিব। ব্যায়ামৰ বাহিৰে বিকল্প চিকিৎসা আৰু নাই ক’তো। আগৰ দৰে খোজকাঢ়িব পৰা জীৱন ঘূৰাই পাবই যে তাৰো নিশ্চয়তা নাই।’ প্ৰস্ৰাৱ কৰিবৰ বাবে সংযোগ কৰি থোৱা কেথেটাৰডাল স্থানীয় ডাক্তৰ এজনক কৈ খুলি দিব দিলে।

 আমি ঘূৰি আহিলোঁ ঘৰলৈ এবোজা তিক্ত বেদনা বুকুত বান্ধি।

৫৪