এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
তৃতীয় দৃশ্য ]
৪১
ভীষ্মৰ শৰ-শয্য।
| ভৰি-পথানত বহি কোনে কোমল হাতেৰে মোৰ ভৰি | |
| মোহাৰি মোৰ গোটেই গা শাঁত কৰি দিছা? সকলো | |
| যাতনা গুচাই দিছা—কোন তুমি? | |
| শ্ৰীকৃষ্ণ— | পিতামহ! সকলোকে চাই ললা, মই কি অপৰাধ |
| কৰিলো যে মোক চাবলৈকো নিবিচাৰিলা? | |
| ভীষ্ম – | কৃষ্ণ! তুমি! তোমাক যে হৃদয়ত সুমাই দিনে-ৰাতিয়ে |
| চাই আছো। তুমি বাহিৰলৈ কেনেকৈ আহিলা? মই | |
| তোমাৰ প্ৰতিজ্ঞা ভঙ্গ কৰালো বুলি খঙ্গ কৰি তুমি | |
| বাহিৰৰপৰা দেখা দিছা! কৃষ্ণ, হাতত ধৰা, গোটেই জীৱন | |
| যুদ্ধত ক্লান্ত হৈছে। ধৰা, তোমাৰ নামৰ ওপৰতে বিশ্ৰাম | |
| কৰো। নহয়, নেলাগে তুমি যে বাহিৰে ভিতৰে, গছ- | |
| লতা সকলোতে, পৃথিবীৰ সকলো অণু-পৰমাণুতে— | |
| তুমি, জলে, স্থলে অইন কি শৰৰ মুখতো তুমি। | |
| বাসুদেৱ, শৰ-শয্যাত উত্তৰায়ণ নোহোৱালৈকে যেন | |
| মই পৰি থাকিবলৈ শক্তি পাওঁ। | |
| শ্ৰীকৃষ্ণ – | তোমাৰ ইচ্ছা পূৰ্ণ হওক। |
| ভীষ্ম — | বিপৰীতেষু কালেষু পৰিক্ষীণেষু বন্ধুষু। ত্ৰাহিমাং কৃপয়া |
| কৃষ্ণ শৰণাগত বৎসল॥ |
-যৱনিকা—
