এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
তৃতীয় দৃশ্য
শৰ-শয্যাত ভীষ্ম।
[ যুধিষ্টিৰ, দুৰ্য্যোধন, কৰ্ণ, শ্রীকৃষ্ণ আদি ]
ভীষ্ম— | বীৰসকল, আহঁ৷ তোমালোকক দেখি বৰ সন্তোষ পালে৷ |
মোৰ হাত-ভৰি সকলো অৱশ, পৃথিবীৰে সৈতে সি থৈছে- | |
দাঙ্গিব নোৱাৰো। মোৰ মূৰটো ওলমি আছে, | |
তোমালোকৰ মুখ ভালকৈ দেখা নাই। মূৰটো দাঙ্গি | |
থবৰ কিবা এটা দিহা কৰিব নোৱাৰা নে ? | |
( দুৰ্য্যোধনে তৎক্ষণাত এটা গাৰু আনে | |
নহয়—এই গাৰু এই শয্যাৰ উপযোগী নহয় । ধনঞ্জয় ! | |
ধনঞ্জয় ! | |
অৰ্জ্জুন—— | এইয়া দাস ইয়াতে আছে, কি কৰিব লাগে আদেশ |
কৰক । | |
ভীষ্ম— | মূৰটে। ওলমি আছে অলপ দাঙ্গি ৰাখিব পাৰিবানে ? |
[ অৰ্জ্জুনে শৰ মাৰি মূৰটো দাঙ্গি দিয়ে ] | |
এৰা, এইহে উপযুক্ত উপাধান । শুনা ধনঞ্জয় ! আজি যদি | |
মোক তুমি উপযুক্ত উপাধান দিব নোৱাৰিলা হেতেন মই | |
তোমাক শাপ দিলোহেঁতেন! শিখণ্ডীৰ গাৰ আঁৰৰপৰা | |
তুমি যি চোকা শৰ মোৰ গালৈ মাৰিছিল৷ সেই বিলাকে | |
মোৰ গোটেই শৰীৰ দগ্ধ কৰি বৰ যাতনা দিছে, মুখ | |
শুকাই গৈছে—বৰ পিয়াহ লাগিছে। | |
[ দুৰ্য্যোধনে সোণৰ পাত্ৰত পানী আনে ] |