৮০ ভাগ্যপৰীক্ষা হে আজি মোৰ ঘৰত এনে মঙ্গল মিলিছে। বাৰু, 'তই যা; এয়া ও আমাৰে ধন হয়। ( বিহুৱা আৰু বগাইৰ প্ৰস্থান) ভাগ্যকন্যা-সকলো গৃহস্থৰ কপালেৰে হয়। আমি খন্তেকীয়া আলহী মানুহৰপৰা একো হব নোৱাৰে! পানী--মোৰ যি ধন-বিত হৈছে, সকলে। আপোনালোকৰ পৰাই হৈছে; যেই দেখি হে কৈছিলো ঠেলে। আপোনালোকৰ গুণ মই ৩ নমে জমে পাহৰিব নোৱাৰে। আপোনালোকে দিয়া ৰূপ দুশ হোই- ছিল হয়; তথাপি সেয়েহে মোক মানুহ কৰিলে। সেই দুশ ৰূপৰ কেনেকৈ ধাৰ গুজে, মোৰ এয়ে মহা চিস্তা হ’ল। সেই গুণেই মই মুৰ পুতি কাৰবাৰত ধৰিলে। এতিয়া চাওক, সিকি এট। মুলধনৰপৰা ইমান ডাঙৰ ফইৰ কাৰবাৰ হৈ উঠিল। আৰু সেই সীহ, ডোখৰৰ কথা, আপুনি ধেমালিকৈহে কৈ গৈছিল, ৮. বোলে—“ইয়াৰপৰাই সোণৰ গছ গজিব পাৰে; সেই কথা হাতে হাতে ফলিয়ালে; বাস্তবিকতে তাৰপৰা মোৰ সোণৰ গছ গজিল। ধন সোণেৰে মই আপোনালোকৰ পাৰ শুজিব নোৱাৰে; তথাপি শলাগৰ চিন বুলি, এই এহেজাৰ সোণৰ মোহৰ আগত থৈ, আপনালোকক মান ধৰিছে। { শৰাই এখন অঙ্গ বঢ়াই দিয়ে )। আপোনালোকে ইয়াকে অঘিণকৈ গ্ৰহণ কবি, মোক ধাৰৰপৰা মুকলি নকৰিলে, মোৰ মনৰ খুকুৰি নেভাগে। ধ-ক -তোমাৰ মনত, এই ধাৰৰ বাবে, মিছাতে খুকুৰি লগাই থোৱা ভাল নহয়। এতেকে এই এহেজাৰ মোহৰ আদৰেৰে গ্ৰহণ কবি, আমি তোমাক আষাৰ ধাৰৰপৰা অতি আনন্দেৰে
