অ ৪-- ৪ ভাগ্যপৰীক্ষা ( দুৱৰীৰ প্ৰবেশ ) দুৱৰী-মহাৰাজ, মাণিকলাল জহৰীয়ে বোলে এই সময়ত আহিবলৈ আদেশ পাইছিল। তেওঁ দুৱাৰত ৰৈ থাকি, মহাৰাজলৈ নিবেদন জনাই পঠাইয়ে। ৰজা-অ’, বাৰু আহক; লৈ আহগৈ। { দুৱৰীৰ প্ৰস্থান ৰাণী—কেনোবা জহৰী এটাই ভাল হীৰা এখন পাইছে বুলি খবৰ দিছিল নহয়? ৰজা-সেয়ে এই মাণিকলাল জহৰী; অতি সংস্বভাৱৰ মানুহ। আজি হীৰাখন লৈ আহিবলৈ মই চিঠি দিছিলে॥ {মাণিকলাল আৰু পানীৰমে সৈতে দুৱীৰ পুনঃ প্ৰবেশ ) মাণিক—মহাৰাজ আৰু মহাৰাণীৰ প্ৰতি আমি দুইজনে সম্মানেৰে প্ৰণাম জনাইছোঁ। ৰা--জহৰী, আহ আহ। তোমাৰ লগত এইটি কোন? সেই হীৰাৰ গৰাকী হ’ব পায়? মাণিক-হয় মহাৰাজ; হীৰ এইখন। বলাহীৰ হাতত লৈ চাই আৰু ৰাণীক দেখুৱাই। এইখন বাস্তবিকতে অতি উৎকৃষ্ট হীৰা; মই বেনে বিচাৰিছিলোঁ, ঠিক তেনে পাইছো। মাণিক-তাল ধেয়াৰ বিষয়ে আৰু মহাৰাজৰ ওচৰত মই কি মাতিম? মই অকল ইয়াকে জনাব পাৰে। যে, ইয়াতকৈ ভাল হীৰা মই পোৱা নাই।
