ভাগ্যপৰীক্ষা ৬১ ২য় দৃশ্য-পানীৰামৰ ঘৰ। । পানীৰাম ) পানী-(মনতে? ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহ কাৰবাৰ ডাঙৰ হৈ পৰিল। চাৰিও ফালৰ দূৰ দূৰ ঠাইৰ পৰা ফইৰ “মচ,” আহিবলৈ ধৰিলে; দিনে আঢ়ৈ কৰি তিনি কুৰি মানুহে বাটিও ফই যোগাব নোৱাৰা হল- গৈ; মহাৰিয়েক ধনো গোট খালে। সেই দেখি সাতে পাঁচ. নাতীৰপৰা সেই ফই বট। কলটো আনিলো। পোনতে কিন্তু বৰ ভয় লাগিছিল। বোলে ইমান দুখেৰে অজ। ৰূপ কেইটকা ভঙ্গিবলৈ ধৰিছে, গ'লে তেনেই যাব। তেও মন সাহ দি, আগ বাঢ়িলোঁ। আৰু এতিয়া পচে দেখিছো, ঈশ্বৰে যি কৰালে, ভালকে কৰালে। কলটো আনিবৰে পৰা, সকলো কাম সুন্দৰকৈ লিছে; কাৰৰাৰে। হালেখিনি বল হ’ল; আৰু আগতকৈ তিনি গুণ বাঢ়িল। { উধাতু খাই মাণিকীৰ প্ৰবেশ মণি— এই পিনে আইচোন! এই পিনে আহা। পানী-~-হৰ, কি হল, কি হল? মাণিহে আহাচোন! আহ! আহা। পানী—হেৰ কি হৈছে কচোন? মোৰ থৰ-বৰ লাগিছে। মাণি—-বৰ কথা হৈছে , বৰ ডাঙৰ কথা; মোৰ মূৰ ঘূৰি গৈছে; তুমি বেগাই আহ।
