পৃষ্ঠা:ভাগ্য পৰীক্ষা.pdf/২৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

অ .১-দ, ৩ ভাগ্যপৰীক্ষা ১৯ ৰুন কবি, মোক ঠগিবলৈ আহিছিলি? মহৰ শিঙ্গত কি কঁকিলা- দাৰ মাৰিবি! মইও বেপাৰী মানুহ; বেগত নোৱাৰ বলে। পানী—তুমি নপতিয়ানে নে আৰু কি কৰিম? (প্ৰস্থান) ( কৃষ্ণকান্ত প্ৰবেশ ) হি... ডাঙৰীয়া, আহক আহক, কি লাগে? কৃষ্ণকান্ত—( মনতে) মই যদি পোনে-পোনেই আৰ্চী এখন লাগে বুলি কওঁ. সি আচীনৰ মখনা হাতী এটাৰ দাম কৰিব। { শুনাই) মোক এটা ভাল ছাতি লাগে। পাই--কেনেকুৱা লাগে চাওক; এইবোৰ বঢ়িয়া বঢ়িয়া ছাতি আছে। ( ছাতি এটা দেখুৱাই) এইটো যে ছাতি দেখিছে, ইয়াৰ যেৰৰ ছাতি, গোটে দহ টকাকৈ দিলেও, আমাৰ ইয়াত পাবলৈ নাই। নমুনা বুলি মুঠেই তিনটা ছাতি আহিছিল। আহি পোৱাহি দিনাই, এটা মেহিনীমোহন মুন্সিফে, এটা গোবিন্দৰাম উকিলে, দহ মহা দহ মহা ৰূপ পেলাই দি, বলেৰে নিয়াদি লৈ গ'ল; এই এটা আছে; বৰ বঢ়িয়া মাল। কৃষ্ণ- --এইটো মোৰ চকুত নেলাগিল। পাহ-তেন্তে ইয়াৰ এটা নিয়ক। (আন এটা দেখুৱাই। দাম মুঠেই চুমহা; ইফালে বস্তুটো বৰ “মজবুদ”। আজি চাৰি বছৰৰ আগতে, এই নম্বৰৰ ছাতি এটা মোৰ পেহীৰ পুতেকে নিছিল। তাৰ লোৱৰ দণ্ডি খয় গৈ ভাগি ধুনা-শুনা হৈ গৈছে, তেও