পৃষ্ঠা:ভাগ্য পৰীক্ষা.pdf/২৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই

১৮ ভাগ্যপৰীক্ষা ( পানীৰামৰ প্ৰবেশ ) পাহ—এইবাৰ আকৌ কি হল? পানী—এৰা, দিয়। মৰাপাট আধেৰ। পাহ—মই তোক এতিয়াই কৈ পঠিয়াইছো নহয়, বোলে। মোৰ ইয়াত তই কালিয়ন-বাহিয়ন কৰিবলৈ নাহিবি; আকৌ কেলৈ চুপতি কৰিবলৈ আহিছ? পানী—বাক কালিয়নে দিব নেলাগে; হোৱা এ ধন লোৱ॥ পাহ-ধন লৈ) অ’ এইদৰে হলে কথাই নাই; দোকান গোটেইথন নিলেও, এতয়াই দিওঁ। (মৰা-পাট দিয়ে। তই এতিয়াই, ঘৰত পাই এটাও নাই বুলি শপত খাই, কালিয়নে মৰাপাট নিবলৈ আহিছিলি নহয়? পানী—আহিছিলো। পাহ—পাচে দেখোন সেয়া ধানো কিনি আনিলি, সেয়া লোণ তেলে। আনিলি, আৰু এ মৰা-পাটো কিনিলিহি; এতিয়া নে। পাকটোতে ধন ক’ৰ ওলাল? পানী—এৰা, তেতিয়া পইচা নাছিল দেখি, সিমান কাকূতি কৰি, মৰা- পাট আধেৰ কালিয়নে খুজিলোঁ, তুমি নিদিল। পাচে দুখীয়াৰ দুখ দেখিব নোৱাৰি, এতিয়া হৰিয়ে দুমহা দিলে। তোমাৰ মৰম নেলাগিল বুলি, গৰাকীজনৰ লাগিব নেপায় নে। পাহ—যা যা হেৰ, এনে কাণত নোসোমোৱা কথা ক'বলৈ নাহিবি। তোতকৈ ঘটীয়া এটা পোৱা নাই। হাতত ধন থাকোতেও, কালি-