এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৬
ভক্তি-ৰত্নাৱলী
এতেকে ভকত শ্ৰেষ্ঠ দেৱতাতো কৰি।
নাহি সংসাৰত বিষ্ণু-ভকতক সৰি॥৪১৮॥
হেন মহাজনক এড়িয়া মূঢ় নৰে।
শৱ তুল্য শৰীৰক আত্ম বুদ্ধি কৰে॥
বোলে মোৰ পুত্ৰ ভাৰ্য্যা অপৰ সবক।
মানয় দেৱতা বুলি প্ৰতিমা সবক॥৪১৯॥
জলত কৰয় তীৰ্থ বুদ্ধি নিৰন্তৰে।
ইটো চাৰি বুদ্ধি মহাজনত নকৰে॥
জানিবা গৰ্দ্দভ সিটো গৰুতো অধম।
মহা নন্দ মতি আৰ নাহি তাক সম॥৪২০॥
শুনা সৰ্ব্বজন ইটো কৃষ্ণৰ বচন।
কৰিয়োক জানি সাধু সঙ্গক যতন॥
ভাগৱত শাস্ত্ৰে এহি মানে মাত্ৰ সাৰ।
বোলা ৰাম ৰাম সুখে তৰিবা সংসাৰ॥৪২১॥
ছবি
দেৱে তীৰ্থে চিৰকালে, কদাচিতো শুদ্ধি কৰে,
সাধু সবে সদ্যে পাপ হৰে।
হেন সাধুসঙ্গ এৰে, মোক্ষ চাহে যিটো নৰে,
নাহি মুঢ়মতি তাত পৰে॥
হেনবা বুলিবা বাক, পাপ নষ্ট কৰিবাক,
আছে কোন সমৰ্থ সন্তৰ।
