এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৫
দ্বিতীয় বিৰচন
আমি অল্প পুণ্য মতি একোয়ে নজানো।
তীৰ্থ স্নান আদিক তপস্যা কৰি মানো।
প্ৰতিমাতে কেৱল দেৱতা বুদ্ধি কৰে৷।
অল্প দান দক্ষিণাকে ধৰ্ম্ম বুলি ধৰে৷॥৪১৩॥
তথাপিতো দৰশন ভৈলো তোমসাক।
নম্ৰভাবে পাইলোহো চৰণ অচিবাক॥
আশ্চৰ্য্য আমাৰ মহাভাগ্য বিপৰীত।
অঘটনো ঘটে আসি কিনো আচৰিত॥৪১৪॥
পায়৷ পদৰেণু অতি ভৈলোহো নিৰ্ম্মল।
আজিসে ধৰিল নৰ শৰীৰৰ ফল॥
বুলিবাহা ভক্তি প্ৰতিবন্ধ পাপ যত।
অগ্নি আদি দেৱতায়ে হৰন্ত সমস্ত॥৪১৫॥
এহিসি প্ৰসিদ্ধ কথা সমস্তে শাস্ত্ৰৰ।
শুনিয়ো ইহাৰ যেন যুগুতি উত্তৰ।
অগ্নি, চন্দ্ৰ, সূৰ্য্য, বায়ু, পৃথিবী আকাশ।
ইত্যাদি দেৱতা পাপ নকৰন্ত নাশ॥৪১৬॥
আত্ম পৰ ভেদ বুদ্ধি কৰন্ত সবাক।
নপাৰন্ত এহি হেতু পাপ হৰিবাক॥
ঈশ্বৰ সেৱক সব মহন্ত উত্তম।
নিৰন্তৰে প্ৰাণীক দেখন্ত আত্মসম॥৪১৭॥
অণুমাত্ৰ ভেদ বুদ্ধি নাহিকে মনত।
মুহূৰ্ত্ত মাত্ৰকে তাৰা কৰে পাপ হত।
