এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭০
ভক্তি-ৰত্নাৱলী
সদায়ে তোমাত যিটো কৰয় ভকতি।
পৰম নিৰ্ম্মল তাৰা সমস্তৰ মতি॥৩৩০॥
তাসম্বাৰ প্ৰসঙ্গ সততে মোৰ হোক।
হেন অনুগ্ৰহ নাথ কৰিয়োক মোক॥
বুলিবা কিসক মোত নোখোজে মুকুতি।
নলাগে মাগিবে তাক শুনিয়ো যুগুতি॥৩৩১॥
ভকতৰ মুখে তযু চৰিত্ৰ অমৃত।
পৰম সন্তোষে অতি পীউ প্ৰতি নিত॥
কথামৃত পান কৰি হৈৰো মহা মত্ত।
তৰিবোহো সুখে সংসাৰৰ দুঃখ যত॥৩৩২॥
নাহি কথামৃত পান সুখ মুকুতিত।
কথাতে মুকুতি-সুখ হোৱয় বিদিত॥
তযু কথামৃত পানে হোৱে যেন মত্ত।
কৰোহো বেকত প্ৰভু তোমাৰ আগত॥৩৩৩॥
তযু পাদপদ্মত লুবুধ যাৰ মন।
তেসম্বে সহিতে কৰে প্ৰসঙ্গ যিজন॥
তাৰা সবে নুসুমৰে প্ৰিয়তম দেহ।
ভাৰ্য্যা পুত্ৰ বিত্ত সুহৃদতো এৰে স্নেহ॥৩৩৪॥
ভকতত হন্তে কথামৃত পান কৰে।
মহা মত্ত হৈয়া অতি সবাকো পাসৰে॥
ধ্ৰুবৰ বচন এবে থৈলো এহি মানে।
সৎ সঙ্গৰ মহিমা দেখাইলো বিদ্যমানে॥৩৩৫॥
