এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৯
দ্বিতীয় বিৰচন
মোৰ সুনিৰ্ম্মল কথা কহন্ত শুনন্ত।
মোত বিনে চিত্ত আৰ আনত নেদন্ত॥
পৰম আনন্দ অতি মনত মিলয়।
তাসম্বাক আৰ তিনি তাপে নোছোৱয়॥৩২৫॥
সমস্তৰে সঙ্গ এড়ি মোকেসে ভজয়।
তাৰাসবে সাধু মাতৃ কহিলো নিশ্চয়॥
দেওঁ উপদেশ মই তাক শুনিয়োক।
কৰিয়া যতন সাধু সঙ্গক লৈয়োক॥৩২৬॥
তোমাৰ দুঃসঙ্গ দোষ সবে হৰিবন্ত।
স্বভাৱে তোমাক মহা কৃপা কৰিবন্ত॥
পৰম কৰুণাশীল ভকত সকল।
আশ্ৰয় মাত্ৰকে দূৰ কৰে কৰ্ম্ম-মল॥৩২৭॥
থৈলো উপসংহৰি কপিল বাক্য যত।
এড়িব সাধুৰ সঙ্গ হেন যাৰ মত॥
পৰম অজ্ঞানী তাৰ বচন নিস্ফল।
বিনে সাধু সঙ্গে নাহি কাহাৰো কুশল॥৩২৮॥
মুকুতি সুখক প্ৰতি ইচ্ছা আছে যাৰ।
কহিলো সন্তৰ সঙ্গ প্ৰাৰ্থনি তাহাৰ॥
লভিয়া মুকুতি পায়া সাক্ষাতে কৃষ্ণক।
তাৰা সবো বাঞ্ছা কৰে সাধুৰ সঙ্গক॥৩২৯॥
লৈয়োক প্ৰমাণ আৰ ধ্ৰুবৰ বচনে।
কৰন্ত প্ৰাৰ্থনা অতি কৃষ্ণৰ চৰণে॥
