এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৫
প্ৰথম বিৰচন
দুয়ো কুল ৰক্ষক আছিলা মহা হিত।
কিঙ্কবালি কৰ্ম্মকো কৰিলা কদাচিত॥
কৃষ্ণ বিনে দুয়ো কুলে নজানিলে জান।
আছিলন্ত সবাৰে৷ কৃষ্ণেসে জীৱ প্ৰাণ॥২৬৬॥
এহি মতে নিজ ভকতক ভগৱন্ত।
বশ্য হৈয়া অনুকম্পা কৰা অপৰ্য্যন্ত॥
নিজ যশ প্ৰিয় প্ৰভু দেৱ দামোদৰ।
তাঙ্ক ত্যজি আন মতে ভজে যিটো নৰ॥২৭৭॥
সিজনত তৃপিতি নুহিকে তাক সৰি।
এতেকে মুকুতি মাত্ৰ দেন্ত দেৱহৰি॥
কদাচিতে৷ প্ৰেম ৰস সহিতে ভকতি।
নেদন্ত ৰহস্য পদে জানা মহামতি॥২৬৮॥
সিহেতু ভকতি সুখ পৰম দুৰ্লভ।
কৃষ্ণৰ কৰুণা বিনে নুহিকে সুলভ॥
এহি তাতপৰ্য্য কহে ভাগৱত গ্ৰন্থ।
ইহলোকে হৰি ভকতিসি মুখ্য পন্থ॥২৬৯॥
পৰম কল্যাণ ইসি বিঘিনি ৰহিত।
কাতে৷ হন্তে ভয় আত নাহি কদাচিত॥
পৰম উৎসুকে অতি যতেক মহন্ত।
ভকতি-পন্থত মাত্ৰ সদা প্ৰবৰ্ত্তন্ত॥২৭০॥
কহিলোহেঁ৷ একো ভয় নাহি ভকতিত।
যাৰ বচনে তাক কৰোহো বিদিত॥
