এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
স্মৃতিৰ মৰীচিকা
নীৰব মঞ্চত সুৰৰ শলিতা জ্বলাই
হৃদয় স্পৰ্শী আলিংগনত
বুৰ যাওঁ.....
জীৱন্ত স্মৃতিৰ
প্ৰাচীৰ ভাঙি নিৰবিচ্ছিন্নে
বৈ আহে বুকুলৈ
অলিখিত দিনৰ দস্তাবেজ
সোণাৰু বুলীয়া হেপাঁহৰ মধুৰ দিনবোৰত
শূন্যটোও আছিল মৰমে পৰিপূৰ্ণ
সূৰ্য্যমুখী নিৰুদ্বেগ আকাশখনো
সাক্ষী আছিল
সতেজ সপোনবোৰৰ
মুষলধাৰে খহি পৰা বৰষুণজাকে
ধুই নিছিল হিঁয়াৰ বিবৰ্ণ শব্দবোৰ
নৈ পাৰৰ কঁহুৱাবোৰেও হালি জালি নাচিছিল
বুকুৰ কাচুলি খুলি
পচোৱাৰ পাখিত লিখা
শব্দবোৰো জিলিকিছিল
ৰাতিৰ আকাশৰ তৰাৰ দৰে॥
বেদনাৰ মিঠা মাদকতা • ১৩
